Ljúfsár raunasaga heldri manns sem var svangur.
Ţađ gerđist hér um áriđ ađ karl á ónefndum bć vildi morgunverđ og fýsti hann í beikon og egg. En hvergi var beikon og hörgull var á eggjunum, svo ađ hann fór í matarleiđangur. Ţá fann hann Mikinn Hákon og át hann.
Og svo gerđist ţađ hér um daginn eg held bara
núna í fyrradag, já ţađ var ábyggilega í fyrradag
sem ónemdur var á gangi hér vestur međ sjó.
Ţá sér hann einhvern sívalning, beygir sig niđur og tekur ţettađ í hendi sér. Ţettađ var brúnt á
litinn ekki ósvipađ og sólţurkađur manni---
skítur ađ ég held ,jú ţađ var bara mannaskítur.
Hendir honum í ofbođi frá sér,.Poms ,.Sprettur
ţá ekki Hákon Mikinn, bara aftur genginn ţarna
í fjörunni, og međ beikon pakka í hendinni.
Ég sel ţessa frétt ekki dýrar en ég höndlađi.
Ćtli ţetta sé eina innlegg lappa fyrir utan skáldskaparmálin? [Klórar sér í höfđinu]