Ég sá elstu útgáfuna af King Kong þegar ég var ellefu ára gamall. Mig grunar að það sé einna besti aldurinn til að sjá þá mynd. Ég hafði mjög gaman af henni en sú mynd hefur aldrei verið neitt ólgandi meistaraverk kvikmyndanna í mínum huga, þó ansi margir séu á öðru máli.

Nú er komin nýr King Kong í leikstjórn tvífara Kongs, Peter Jackson. Ég verð að viðurkenna að ég var ekki ógurlega spenntur að sjá nýja Kong mynd, þrátt fyrir að hún væri í leikstjórn hæfileikamanns. En með tíð og tíma fór mér að lítast betur á blikuna eftir því sem heilaþvottavél markaðsmaskínu Hollywood fór í gang. Út um allt voru veggspjöld með portrettmynd af Kong sjálfum, ábúðarfullum á svip eins og verkalýðsforingi af gamla skólanum á leið í Karphúsið að semja um 30% launahækkun til handa öreigum. Eftir að hafa séð sýnishorn úr myndinni og hafði lesið einróma lof gagnrýnenda var ég orðinn sæmilega spenntur og jákvæður gagnvart þessu endurgerðarbasli Hringadróttins.

Þrátt fyrir jákvæðar en hófstilltar væntingar olli myndin nokkrum vonbrigðum. Það er nokkuð þversagnakennt því ansi margir afmarkaðir þættir myndarinnar heppnuðust prýðilega og vel það. Fyrst ber að nefna Kong sjálfan. Loksins er tæknin komin á það stig að þetta mikla apaskrýmsl er ekki lengur hlægilegt út af tækniannmörkum. Górillan er afskaplega vel gerð og leikin. Samband ljóskunnar fögru og Kongs er afar vel skrifað og kemst þar lengra en aðrar Kong myndir og eftirapanir samanlagt í gæðum. Þetta furðulega samband myndar hjarta ræmunnar sem stórt og á réttum stað.

Leikarar standa sig flestir ef ekki allir með prýði. Litríkar aukapersónur krydda myndina og aðalpersónur eru vel meitlaðar. Tæknivinnan er yfirleitt vel heppnuð en stundum afskaplega illa gerð. Tekist hefur að endurgera New York kreppuáranna á sérlega sannfærandi hátt. Vissulega er hér á ferðinni stílfærð mynd af borginni en þarna er hugsað út í minnstu smáatriði. Borgin er sælgæti að sjá. Kong er að sama skapi mjög vel gerður og fangar Andy Serkis (Gollúm) górilluhegðun Kongs á sannfærandi hátt, amk. miðað við takmarkaða þekkingu mína á apaverum sem byggist aðallega á Attenbóró þáttum æsku minnar. Aðrir þættir klikka hins vegar. Risaeðlurnar á forboðnu eyjunni eru frekar illa gerðar og ósannfærandi, þær eru jafnvel verri en Júragarðseðlurnar og er þar á ferð mynd sem var gerð fyrir 12 árum. Annað sem er líka ótrúlega illa gert miðað við kostnað myndarinnar er vinna leikara bak við bláskjá. Þ.e. þar sem þeir eru að hlaupa í kvikmyndaveri og tölvumyndir eru settar inn á bak við fólkið. Gerfilegheitin þarna eru afskaplega truflandi og ættu ekki að vera svo áberandi í mynd af þessari stærðargráðu.

Miðað við framansagt virðist þetta vera á ferðinni fínasta mynd. Flestir þessir aðskildu þættir í gerð myndarinanr eru vel gerðir. Hvar er þá gallinn? Hann verður að skrifast á Pétur Jakobsson. Leikstjórinn klúðrar framsetningu myndarinnar. Myndin er aaaallt of löng. Klippitregða Péturs hefur áður gert vart við sig í Hringadróttinssögum en það kom ekki að sök þar sem verið var að segja ótrúlega safaríka og athyglisverða sögu sem hafði heila mannkyns- og mýtusögu á bak við sig, samplaða úr helstu afkimum evrópskrar fornmenningar í færum höndum DJ Tolkien.

Sagan um Tora Kong er hreinlega ekki sérlega merkileg. Þetta er hasarhrollvekjuævintýr af gamla skólanum sem dugar stórvel í hefðbundinni lengd. Jú jú, slefandi költistar hafa viljað kreista alveg ótrúlegustu merkingar út úr þessari ævintýrasögu, jafnvel e-k ádeilu á heimsvaldasinnaðan rasisma vestrænnar menningar en það er alger útúrdúr fyrir fólk sem hefur ekkert betra að gera. Þetta er bara ævintýr. En Pétur vill gera söguna að einhverri risaepík sem hún getur aldrei staðið undir. Þetta er rúmlega þriggja tíma ferlíki! Fyrir apamynd! Það voru margir staðir í myndinni þar sem ég var farinn að líta á úrið og geispa.

Pétur hefði hæglega getað klippt um klukkutíma af myndinni án þess að skaða söguþráðinn að ráði, enda er hann afar einfaldur og í ljósi vel skrifaðs sambands öskurbusku og Kongs, hefði verið auðvelt að koma allri meiningu á framfæri á skemmri tíma. Þarna er fullt af atriðum sem þurfa alls ekkert að vera í myndinni eins og þegar hópurinn lendir í skordýraplágu, langt hasaratriði utan söguþráðar sem hefði alveg mátt fara.

Annar gallinn er að Pétur losar sig allt of fljótt við margar mjög litríkar og skemmtilegar aukapersónur, sem þýðir að í ljósi lengdar myndarinnar verður enn erfiðara að horfa á þessa ofvöxnu mynd. Epískar kenndir Jacksons koma líka fram í sumum samtölum þar sem leikarar setja sig í vandræðalega dramatískar stellingar og fara með einhverja epíska visku. Það slapp vel í Hringadróttni en í Kong er það heldur hjákátlegt.

Það hvimleiða við allt þetta er að miðað við klippinguna, sérstaklega í byrjun, virðist Pétur hafa skapað sér rými til að bæta við enn meira efni. Þarna voru stórar söguholur. Ég hef hann þráfaldlega grunaðan um að hann muni lauma eins og einum klukkutíma í viðbót á extra super special expansion extented limited director's cut edition. Maðurinn virðist eiga afar bágt með að klippa bara þá mynd sem dugar og halda sig við það.

Nú er þessi dómur orðinn álíka langur og myndin og því best að rumpa þessu af. Afkimar myndarinnar eru stórgóðir, heildin er illa klippt (eða ekki klippt) og útkoman verður því heldur máttlaus. Það sorglega er að með góðri snoðklippingu hefði getað verið á ferðinni stórkostleg ævintýramynd. Glatað tækifæri skrifa ég.