Gamall vinur birtist aftur
Nei, halló! Þú, hér!
Gaman að sjá þig aftur! Já, og endilega takk fyrir síðast. Þú lítur vel út, eins og alltaf, sé ég. Langt síðan? Já, gott ef ekki. Síðan, hvenær, í sumar einhvern tíma. Já, einmitt – nú man ég: ég var að búa mig undir síðsumarsferð, brjálað að gera að taka til og pakka niður og hitta vini áður en ég fór út, og mér datt í hug að ná í þig líka, en ekkert varð úr því, þó að ég gerði mitt besta að finna þig. Faktiskt var ég farin að hafa áhyggjur af þér.
Jæja, svo fór ég út, kom svo heim, og bara núna, mánúðum seinna, rekst ég á þig, hér! Hvað lífið er stundum undarlegt, ha?
Ferðin? Já, hún var mjög góð. Hefði reyndar verið enn betri, hefðir þú verið með. Nei, ég meina það. Í alvöru, sko.
Og hvað ert þú svo búinn að gera síðan júlí? Bara ekki neitt, að liggja og slaka á þar í buxnavasanum? Iss iss ... það gengur náttúrulega ekki, vinur minn. Ég tek þig bara með næst, fyrst við erum búin að finna hvort annað aftur, ha. Sjáðu nú, þú færð að vera hjá mér á meðan, hér á skrifborðinu, ásamt hinum pennum og blýantum.
Orðið Pennavinur fær bara alveg nýja merkingu. Skemmtileg pæling, kæra Mosa frænka.
Nokkuð vissir vorum vjer um hvað vjer værum að lesa um þar til undir lokin að í ljós kom að eigi var grunur vor rjettur. Skemmtilega óvæntur endir á þessu.
Ah, gaman að hafa skemmt ykkur. Og skemmtilegt að hafa komið Vladimir á óvart.
Mosa góða Mosa
mæta yngis snót!
Gaman að heira þig og sjá
hér á lútnum aftur.
lappi