Ég samdi ţetta eftir ađ andarunginn minn Sigurđur Halldórsson lést af völdum illrar umhirđu
Einusinni átti ég önd
sem var međ enga hönd
Öndin dó úr skít
hún var hvít
Sigurđur hét öndin
Halldórsson var höndin
Hvar er hann nú
kannski inni í kú
Ćtíđ mun ég sakna
viđ hliđin´á Sigg´ađ vakna
Honum Halldórssyni
af karlkyni
[Gefur Smábagga norskan brjóstdropa] Passađu bara ađ drekka hann ekki allan í einu.
Ţađ er svolítiđ langt síđan ég rakst á ţennan ţráđ, en af ţví innlegg eru svo öldruđ hef ég ákveđiđ ađ ţetta sé ekki verđandi laumuţráđur. Hins vegar er ekki gott ađ segja, ţráđur getur veriđ svo vel falinn ađ ţađ taki mörg ár ađ finna hann. Stimpla mig ţví inn ađ gamni.