Limrur eru ljóðagerð sem barst hingað frá Írlandi. Yfirleitt eru limrur tvíræðar, klámfengnar eða gamansamar, þar sem aðalgrínið eða tvíræðnin er höfð í síðustu línunni. Skipan ríms er fastmótuð þar sem 1. 2. og 5. ljóðlínur ríma annarsvegar og 3. og 4. hinsvegar. Lengd rímorða getur verið frá einu upp í þrjú atkvæði. Hrynjandin er einnig ljós þar sem þrjár kveður eru í hverri ljóðlínu, nema hvað 3. og 4. ljóðlínurnar eru styttar. Hver kveða var oftast að írskri fyrirmynd þrjú atkvæði en stundum eru þær aðlagaðar íslenskri tungu og hafðar með tveggja atkvæða kveðum . Oft er notast mikið við forliði og önnur auka atkvæði ef það bætir innihaldið. Sem betur fer hafa íslensk skáld og hagyrðingar bætt stuðlasetningu við hina írsku limru en tvær leiðir eru færar í því. Um fyrstu tvær línurnar gilda almennar reglur um stuðlasetningu. Stundum hafa línur 3 og 4 stuðla og 5. línan höfuðstaf, eða 3 línan hafi einn eða tvo stuðla, 4 línan höfuðstaf og 5 línan tvo stuðla.

Diddi í tómstundum dafnar
déskotans ládeyðu hafnar
athygli vekur
útlimi tekur
og allskonar kyntáknum safnar

Hægt er að segja með sanni
að sauma hann klúbbum vart anni
geysileg vá
greyið ei á
getnaðarliminn af manni

skýrlega skaufa í spáir
skorturinn safninu háir
á Páli frá Bug
hefur nú hug
og höfðinglegt typpi hans þráir

Sigurður valið sitt vandar
í vammleysi Palli því strandar
liminn sér af
lífsreyndan gaf
þó líti hann meðan hann andar