Ég ekkert get ţér gefiđ elsku vinur.
Gćfan rís og sígur eins og alda.
Veit ég ekki hvenćr aldan hrynur,
hvenćr býđur hún sinn arminn kalda.
Mér finnst ég alltaf frá ţér vera‘ ađ ţiggja,
en fjarska lítiđ hafa ţér ađ gefa.
Ég sífellt óttast sálu ţína‘ ađ hryggja,
sćkist frekar huga ţinn ađ sefa.
Ef ađeins hefđi leiđir til ađ lýsa
loganum sem kveiktir mér í hjarta.
Ţín ást er líkt og sólin er ađ rísa,
endurpseglar framtíđina bjarta.
Ég sit ţví föst í hringrás villtra vona,
veltist um í ótta, ţrá og svona;
Minn stćrsti ótti‘ er ást ţína ađ missa
en eilíf ţrá, ađ varir ţínar kyssa.
Mér segir svo hugur ađ ákveđinn mađur eigi eftir ađ gleđjast viđ ađ lesa ţetta. Gott hjá ţér.
Sjúklega fallegt. Ţađ er ekki hćgt ađ vćnta ţess ađ manneskja opni sig meira en ţetta.
Annars er mađur hćttur ađ ţora ađ lesa ţessi svokölluđu félagsrit ţín - mađur fellir alltaf t.. ég meina fćr ryk í augun...
Njóttans og hćttu ađ fóđra efann!
Úff. Vá.
Mér verđur orđa vant ...
Vel ort hjá ţér Tigra. Svo tek ég bara undir međ gálkninu.
Já ég er nú bara sannarlega sammála finngálkninu núna. ţetta er alveg sjúklega fallegt og VÍST hefurđu fullt ađ gefa sem er dýrmćtara en allt efni í heimi, ást , von og trú: Njóttu ţess Tígra.
Ţetta er verulega fallegt og einlćgt. Fyrst ţú getur komiđ Gálkninu til ađ gre..., ég meina rykfalla, ţá ertu greinilega ađ hitta á réttu punktana í ţessu "svćđanuddi sálarinnar"...
Ómótstćđilegt öndvegiskvćđi !
Svonalagađ er ekki hrist framúr erminni barasta rétt-sisvona, heldur ber ţetta glögglega vitni um göfugan anda, knúinn af kraftmikilli tilfinningu. Ţegar svona er ort, er fátt sem getur toppađ afraksturinn.
Skál, fyrir höfundi & hennar ástmegi !