Nóttin hún er niðdimm fljótt,
Ninju augu leita.
Lævís reikar læðist skjótt,
Laumast milli reita.

Snögglega hún skundar skart,
Skafla veður léttfætt.
Aldrei hennar verður vart,
Verkin hennar óbætt.

Næturgöltsins ljúfa ljós,
Lifir enn í glugga.
Liggja póar, lands og sjós,
Í ljúfu rúmi ´og rugga.

Albin stendur ennþá vörð,
Augu hans hún varast.
Græna tröllið treður jörð,
Tætir og offarast.

Stenst hún ekki, blútsins bál,
Berst hún aftur röltinn.
Frækin Ninju för svo, Skál!
fyrst á Næturgöltinn.