Sá sem stundum vildi sækja íhaldspunga fyrir allar sakir til saka, ekki bara fyrir ótímabær sáðlát, hafði sitthvað að gera með tvo hópa annan reiðann hinn magaveikan. báðir hópar hegðuðu sér að erlendri fyrirmynd. reiðari hópurinn átti í útistöðum innbyrðis um það leiti sem íhaldspungarnir fóru að kafna saman.
Meirihluti hópsins var bara reiður áfram en smá brot reiddist miklu meira og varð eiginlega öskuillur að 90ára gamalli þjóðverskri fyrirmynd sem einnig má kannski kalla gerska fárið. Seinna róuðust þeir öskurillu og fengu nokkra reiða með sér og voru nokkuð trylltir saman eftir það. Þeir sem voru bara reiðir spjölluðu seinna saman við þá magaveiku og um það leiti náðu þessir nokkuð trylltu fleiri reiðum og saman voru þeir aðeins rórri og bara smá hamslausir eftir það.
Einu sinni var frægt eftir það að menn sem voru ekki svo ýkja aldnir en samt svoldið magaveikir saman með nokkrum úr þeim smá hamslausahópi og gömlum bara reiðum eylítið æðisgengnir góða sveitaballavertíð eftir að síldin var horfin en svo rötuðu flestir heim í sína kós nema Bölvar en það er útúrdúr og á tæpast heima hér að draga herra Bölvar
ragnandi
inn í myndina meðan hann er svo sætur og vel ólaður
niður á sínu randi.
Svo gerðist það fyrir rétt rúmum einum skólaskyldualdri síðan að smá hamslausir og bara reiðir hefðu náð ástum saman enn á ný og ekkert átti skugga á sambandið að geta borið.
Þá urðu nokkrir sem áður höfðu verið smá hamslausir örvhentir en flestir hinna bara reiðu og nokkur af þeim smá hamslausu
samsinntust saman um samþykkt.
Ekki vildi Sleggjan
samþykkja
samsinnið
saman
og ekki varð sleggjan örvhent. Þess varð ekki lengi að bíða að Sleggjan yrði magaveik. Sleggjan hafði verið stóryrt og því með góð lungu og því hefðum við aldrei geta séð hana verið við það að kafna.
Síðan þá hefur háðinu spottinu og spekingslegu glottinu kafnandi íhaldspunga rignt yfir þá magaveiku. En sleggjan var einungis að fullkomna verkið sakasækjandans. Sennilega með einhverjum rétti
einhverstaðar
einhverntíman
einhvernvegin.
Sögu
má og segja og kannski semur einhver um þetta bögu,
hver veit, hver veit? Hver veit þá gýs. Því þeir sem ekki hafa það jafngott við það að kafna hafa stundum lést all nokkuð og má segja að fyrir einu skólaaldri síðan þá hófst langvinnasta megrun fyrrum nærri kafnaðra sem stendur enn en Nú sjá menn besta tilvikið um hvað stóð að baki fyrir heitum um megrunina, í einu tilfelli og varla talandi, tveggja tylfta mánaðargömlu, var innleggið ekkert. Eitt dæmið vildi bara virðast vera hugsandi um línurnar en hefur ekki getað hamið átið og er nú kominn með köfnunarsýki að nýju. Hvernig getur hann afsakað svikin fyrirheit um léttleika, jú hann pungar einhverjum orðum útúr sér og heldur sig og þá sem hann fer nú að nýju að kafna með það sloppna. Ónei þetta er ekki svo einfalt þetta er hin sílenska Refsing sleggjunnar sem hýðir og kjöldregur alla íhaldspungana með því háði sem þeir magaveiku hafa hingað til verið beittir
og eru nú á því orðnir nokkuð þreyttir.
Enda er ástin ekki alveg búin hjá þeim magaveikustu. Sá sem reyndi að léttast er kominn heim á nýjan leik.
En nú er hún komin klár og skýr REFSING SLEGGJUNNAR og snýr niður allar háðsglósurnar hikstandi Íhaldspunganna beint og kalt ofan í kokið á þeim. Kafna þeir þá ekki endanlega?