Erum viđ ađ horfa upp á endalok kristinnar trúar ţann annan í Hvítasunnu?
Jörđin okkar skelfur ósköp títt og oft
örugglega hrćđast Indónesar sumir.
Ţađ gott ađ hafa vatn hreint og loft
hef ţađ eftir ţeim sem eru hrumir.
Skerjum bundna sćta Indónesía
sjálf og ein ţú ert mín Asía
systir ţín mikla, Malasía,
má síns lítils, viđ hliđ ţér, Indónesía.
Framhaldsmyndir eru alltaf
miklu mun slappari en ţćr fyrstu.
Súmötru Ćgir ćstur vill
ćxlunar bćgsla gangur mikill
jú síđustu jól gekk á land, haf
jamm og um páska, ekkert fá ţeir ţyrstu.
Trúarbrögđ og teiknađ loft
tćplega frekar en fyrr má rćđa
slík hindurvitni sjást ekki oft
en skurđgođ má alls ekki brćđa.
Hinir dauđu lćra af reynslunni ei, drífum okkur í skóla.
Duglega minningu ţeirra viđ heiđrum og virđum víst.
Fagurlega hannađar Flóttamannabúđir skreyta holt og hóla
- ţađ verđur engin tískubóla.
Finnst mönnum verst vera leiknir ţeir er skyldu síst,
hafa sér varla nokkuđ unniđ nokkuđ til saka
sérhvert horfiđ líf verđur aldrei í lifandis heim tekiđ til baka
Mikiđ er gaman ađ sjá glađlegt smetti ţitt á ný, Albert, og enn skemmtilegra ađ lesa heimsendaspá.