Í þeim tilgangi að losa mig við ritstíflustimpilinn hef ég ákveðið að bauna út svosum eins og einu félagsriti. Þar sem undirritaður er mikill áhugamaður um spilamennsku hvers konar er gráupplagt að fara yfir reglur í spili nokkru er nefnist Gúrka. Þetta tiltekna afbrigði er kennt við Víðivelli í Fljótsdal, þar sem það hefur mest verið spilað.

Spilað er með hefðbundnum spilastokk, og spilarar eru 3-6 að öllu venjulegu. Gefin eru sjö spil á kjaft, og er sá í forhönd er situr vinstra megin við gjafarann. Í þessu spili skipta litir því sem næst engu máli, og spilaröð eins og hefðbundið er að öðru leyti en því að laufsjöa er hæsta spil, og spaðasjöa hið næsthæsta.

Spilið hefst á því að menn skipta út þeim spilum er þeim þykir slæm, sá sem er í forhönd skiptir fystur og svo koll af kolli. Þetta er þó þeim takmörkunum háð að enginn spilari má skipta út fleiri spilum en næsti maður á undan. Einnig er oft takmarkaður fjöldi spila eftir í stokknum, og séu spilarar svo óheppnir að engin spil séu eftir í stokknum þegar kemur að þeim, þá er þeim óheimilt að skipta.

Hefst þá spilamennskan. Sá sem er í forhönd setur út, og er heimilt að setja út stakt spil, tvennu, þrennu, eða jafnvel fernu. Sé sett út stakt spil, t.d. átta, þá getur næsti maður drepið með jafnháu spili eða hærra, s.s. gosa, næsti maður getur þá drepið með gosa eða hærra og svo koll af kolli þar til allir hafa lagt í slaginn. Geti menn ekki drepið það spil sem úti er er mönnum skylt að henda sínu lægsta spil í slaginn.

Tvennur, þrennur og fernur virka á svipaðan hátt, nema hvað að tvennu er aðeins hægt að drepa með tvennu, og svo framvegis. Heimilt er þó að leggja tvö spil sem eru hærri en tvennan á tvennuna, en það telst þó ekki sem dráp, og næsti spilari þarf því aðeins að leggja á tvennuna. Geti maður ekki lagt á eða drepið tvennuna skal henda sínum tveimur lægstu spilum í slaginn. Sama gildir um þrennur og fernur. Af gefnu tilefni skal tekið fram að svörtu sjöurna tvær geta myndað tvennu þó að þær teljist ekki jafnháar.

Þegar slagnum er lokið endurtekur sagan sig nema hvað
sá er síðast drap er nú í forhönd. Þetta endurtekur sig þar til spilarar hafa aðeins eitt spil eftir á hendi. Í síðasta slag má aðeins setja út stakt spil.

Markmið þessara tilfæringa allra saman er að eiga ekki síðasta slaginn. Sá sem á síðasta slaginn tekur spilið sem drap slaginn og setur í borð fyrir framan sig þannig að það sé vel sýnilegt öðrum spilurum. Einnig gefur sá spilari í næsta spili. Endurtekið frá upphafi

Fyrir spilið sem í borði er eru gefin refsistig háð vægi spilsins sem hér segir:

Tvistar-sexur: 2-6
Rauðar sjöur: 7
Áttur-Níur: 8-9
Tíur-Kóngar: 10
Ásar: 11
Spaðasjöa: 21
Laufsjöa: 22

Sá spilari sem fyrstur fer yfir 21 refsistig hefur tapað spilinu og er gjarnan nefndur Gúrkan. Kjósi menn að finna sigurvegara spilsins er litið svo á að téð Gúrka sé úr leik og þeir spilarar sem eftir eru haldi áfram að bítast um sigurinn.

Helstu afbrigði:
Það hefur verið reynt með góðum árangri að nota tvo spilastokka í þessu spili, þá eru gefin 14 spil en að öðru leyti eru reglurnar eins.

Einnig er til annað afbrigði þar sem reglurnar eru í meginatriðum eins, gjarnan kennt við körfubolta.

Hvort menn hafi reynt þetta spil, eða afbrigði þess, þætti mér fróðlegt að vita.