Hún hljóp nokkurn spöl í viðbót on hélt síðan heim á leið í strætó. Hún bjó ásamt foreldrum sínum og tveimur eldri bræðrum handan Potomac árinnar í Virginíu. Faðir hennar hafði hringt í hana og minnt hana á kvöldmatinn því henni yfirsást ávallt því um líkt. Hún horfði hugsi á ána útum gluggan.

Faðir hennar hafði einu sinni kallað hana og bræður hennar til sín. Og þrumað yfir þeim að lífið væri tilgangslaust og það eina sem væri verðugt að sækjast eftir væri: meiri peningar, eldra víský og yngri konur. Hún brosti og yfirgaf strætóinn skömmu handan árinnar. Þegar Philly gekk að húsinu þeirra tók hún eftir nýjum límiða á stuðara bíl föður hennar. Hún pýrði augun og las: ,,Ég sakna Reagan.” Hún glotti kjánalega að því búnu.

Philly fór inn og gekk rakleitt inn í eldhúsið. Þar sat fjölskylda hannar við borðið og snæddi Kung Pao kjúkling og tófú með strengbaunum. Hún settist niður og fékk sér örlítin kjúkling en metti sig með tófúinu. Hún glotti á ný og leit á föður sinn sem veitti því eftirtekt.
,,Líkar þér stuðara límiðinn minn?” Spurði hann.
,,Já, en þú veist að Repúblikanar minnka ekki ríkis umsvif þó þeir segjist gera það. Reagan minnkaði einungis stækkun umsvifanna.” Svaraði hún hiklaust.
,,Viltu fara svöng í rúmið?”
Philly héld fyrir munninn og flissaði. ,,Hann er hinsvegar eini eftir styrijaldar forsetin með eitthvað sem námunda við eistu.”

Eftir matinn hélt Philly upp á efri hæðina í herbergi sitt. Það var hvítmálað og yfir rúmgaflinum hékk fáninn á vegnum. Herbergið hennar var skrautlaust og einfalt. Nokkrar hillur með bókum, geisladiskum og nokkrum kvikmyndum. Hún tók upp eina af sögu bókunum sínum og las fram eftir kvöldinu. Saga var ástríða hennar og hún sinnti öðrum fögum einungis af brýnni nauðsyn. Þegar það hafði náttað fór hún úr skónum og lagði þá snyrtilega frá sér við dyrnar. Síðan klæddi hún sig í ljós silkináttföt og lagðist til hvílu.