Ţessi sálmur segir frá minningum af ţeim tíma ţegar ég vann í fyrstihúsi í litlu ţorpi fyrir vestan og bjó í verbúđ.
Úti gleymast
flökin á fćribandi.
Milli fjalla
speglist í fjörđinn
gullinn himinn.
Línubátar koma í land,
rista djúpt.
Á helginni
brotna rúđur.
Ćlan fellur
á hjarniđ.
Blóđ skvettist
í skćrrauđa depla.
Afbragđ – skál! Gaman ađ sjá ţig hér Kiddi.
... drekkhlađnir eđa rista djúpt kannski?
Rista djúpt.
Sko: sjaldan upplifđi ég á sama stađ magađa fegurđ og algjöra anđstćđu hennar.