Þessi saga á að hafa gerst á dögum siðara heimstyrjaldar. En er svolitið efins hvort á að birta þetta hér, en ég er með nokkrar á lagernum. Með samþykki yðar ætla ég að birta nokkrar. Samt.
Tvær stelpur ganga á mjóum malarvegi. Þær eru í hlýjum fötum, enda það svalt að gufan sést þegar maður andar út. Nýplægðir akrar eru svartir, haustgul lauftré skera sig úr dökkgrænum bakgrunni greniskógarinnar. Fotatak þeirra hljóma á mölinni, þær eru eitthvað að spjalla í hálfu hljóði, þær eru að flýta sér í skólann, með bækur og nesti í bakpokanum.
Svo heyrist þrúsk úr skoginum. Brún belja kemur að veginum, svo önnur, þriðja. Búfé nágrannans gengur ennþá úti, eins lengi og hægt er, enda er hann með smala...
Strákurinn kemur á veginn eftir skepnum, hann er með birkihrís í hendinni. Hann er eldri en stelpurnar, einhverstaðar kringum fermingu, en hann fer ekki í skóla. Hefur aldrei gengið, það er sagt að hann sé skrýtinn. Að honum var ekki gefið eins vel og flestum. Eiginlega þarf ekki að segja það, maður sér það á honum.
- Ha, stelpurnar eru að fara í skóla, ha... bara flottar, ha...
Hann er í skitugum tötrum og með hor, en það gerir ekkert til. Hann brosir eins og hann væri í alsælu. Og kannski er hann.
-Já...
Þær vilja helst sleppa frá smalanum sem snöggvast, þær eru hálfssmeykar við gaurinn. Önnur þeirra tekur eftir því, að hann gengur berfættur, ennþá, og hefur hlýjað fæturnar sínar í volgri kúamýkju. Svo segir hann.
- Koma mikil stríð.
- Ha?
- Það kemur mikið stríð. Búmmbúmm og byssur. Fuglarnir flugu þannig.
Stelpan, sem tók eftir fótum hans, spyr svo seinna mömmu sína hvort strákurinn gæti vitað eitthvað.
- Uss, hann er ekki einu sinni læs.
En svo kom vetur og vor og sumar, og svo kom aftur haust. Þá sat stelpan á hestvagni, með nauðsýnlegustu eigur þeirra í pjönkum, ásamt bróður sínum og mömmu, og þau keyrðu þennan sama veg í vesturátt. Varaliðsmenn gengu austur, þöglir, allvarlegir, og heyrðist í fallbyssur í fjárskanum.
Að fuglarnir flugu þannig
Virkilega vel skrifað, endilega leyfðu okkur að sjá það sem þú átt í handraðanum.
Já, eiginlega ég spurði álits af því að þetta viðfangsefni er ekki venjulegt hér á Gestapó. En áframhaldið kemur á sinum tíma. Takk fyrir.
Það að viðfangsefnið sé ekki venjulegt gerir söguna bara þeim mun áhugaverðari.
"Að honum var ekki gefið eins vel og flestum."
Þó ekki væri fyrir annað en þessa einu setningu þá er það nóg til að setja þessa fallega teiknuðu smámynd í flokk ágætisrita Gestapó.
Ég mun bíða næstu sögu með óþreyju.