Egill Skallgrímsson hvað?
Gírug í ferðir, gráðug í fé
Grandvör hvorki er hún né
Gætir hófs í gerðum sínum
Gjafir fær frá banka fínum
Auðmjúk er við auðvalds fætur
Ávallt að þess vilja lætur
Velferð viljug niður sker
Víða hnífinn fína ber
Sjaldnast nálægt sjálfri sér
Sárt í annars bakið fer
Laugaveg, flugvöll láttu kjurrt
lata Hanna farðu burt
í Valhöll heim að vefja þráð
með vinum þínum í síð og bráð.
ÓFM
Nokkuð gott, mætti þó breyta í "velferð niður viljug sker", svona upp á stuðlana.
Það er kannske rétt að taka það fram að sálmurinn er eftir Ólaf nokkurn Eff Magnússon.
Ég biðst annars auðmjúklega forláts á þessu klámi hér. Ég lofa að láta mér detta í hug eitthvað uppbyggilegra hið fyrsta.
Ég sé ekki betur en að vísan sé ofstuðluð á tveimur stöðum. Að hvaða leyti er þetta snilld?
1. lína: aukastuðlapar, og annar hrynjandi en í öðrum línum.
4. lína: aukastuðlapar.
5. lína: ofstuðlun.
6. lína: aukahöfuðstafur.
7. lína: báðir stuðlar framan við 3ju kveðu.
9. lína: ofstuðlun.
11. lína: hrynjandagalli.
Sum sagt, 7 línur af 14 standast eðlilegar kröfur.
Þetta hef ég séð kallað snilld (eins og hér), vel, og jafnvel dýrt, kveðið.
<Strunsar út af sviðinu og ákveður að yrkja aldrey framar eftir neinum reglum>
er ekki það misheppnaðasta í heimi að þurfa að segja að þetta átti nú að vera kaldhæðni?
Mér finnst að hvorki efni né umbúðir eigi heima hér. Efnið er pólítískur áróður og óhróður af stjórnarfundi höfuðstaðar Bananaíslands og Billi hefur á afar skilmerkilegn hátt lýst ágöllum umbúðanna. Það er helst að það sé hægt að líta á þetta sem víti til varnaðar. S.s. ekki reyna að láta ljós þitt skína þegar peran er sprungin.
Jæja, málið er leyst — Hlebbi er búinn að redda þessu í nýju félagsriti . . .