Sorgin blindar.
Hún krípur við hlið hans og horfir,
í augun sem eitt sinn voru hans,
hún bíður, eftir að hann horfi á hana,
segi eitthvað, komi aftur.
Hún situr í rúmi þeirra og horfir
á dyrnar á herberginu,
hún bíður, eftir að dyrnar opnist,
hann setjist hjá henni, komi heim.
Hún krípur við hlið hans og horfir,
á nafn hans á steini og nýja mold,
hún bíður, eftir að hann vakni,
eða hún sofni.
Hún bíður, dagar líða, mánuðir, ár.
Hann situr við hlið hennar og horfir,
á nafn hennar á sama steini,
Hann bíður, eftir henni.