Afskaplega góður!

Mér líður iðulega svona... eins og í fyrstu tveimur erindunum.
[Dæsir mæðulega]

Aldeilis gott!

Veit hvað þú ert að tala um...

Mjög flott... svona á að yrkja sig út úr yrkingarleysi... salút...

Þetta kemur aldrei fyrir mig. (Sem minnir á söguna um það þegar skógarbjörninn spurði kanínuna hvort hún kannaðist ekki við það leiða vandamál að skíturinn festist í feldinum við hægðalát og harnðnaði þar. Neibb, sagði kanínan, kemur aldrei fyrir mig. Þá tók björninn hana og skeindi sig á henni. Ha ha ha. Ha ha ha. Ha ha ha.)

[Skeinir sig á Hlebba]

Bráðskemmtilegt ljóð!

Þetta er flottur bragur. Glæsilegt framtak.

Þakka hlý orð.
Hlégestur: þú getur skeint þig á handklæðinu sem þú vefur um hausinn á þér eftir morgunsturtuna, og nennir aldrei að taka af!
Skrabbi: Mier sijnest þü ecke hafa efne ä gijfuryrdumm umm ordafar, þui þu ert soddann afglape og apturkreistínngur sialfur, ad eingenn nenner ä þig ad hlusta. Jtem, einneigenn lycktar þu ecke ösvipad hrærínge af suru skyre oc häkalle.
Fyrir bókmenntafræðingana: Hugmyndin að seinni parti samsetningsins kom eptir lestur kvæðis Z. Natans, til sölu. Því lýkur á hendingunni „Seldu mér einhverja hugmynd! Ég hef enga sjálfur.“

Fer ekki illa með húsgögnin að æða um þau, Günther?

Ha, neinei. Þetta er blessunarlega bara metafóra.

Ég sem hélt þetta hefði verið metafýsísk metaþesa.

Hvaðan kemur Skrabba vald til að ákveða þetta?

Frá þeim er þú bendir á, hlewi.

Þeim hvujum? Ég kannast við öngva slíka.

Ó, mér sem sýndist þú benda á þá. <Gruflar>

Já, þú ert að tala um myndina af mér. [Geðveikingslega lengi að fatta.] Jáhérna hér, ekki vissi ég að Allah væri svona áhugasamur um íslensk hreintungustefnu.

Hver orkti þettað ?

Fyrst þú ert svona góður í að ræna ljóðum, geturðu ekki stolið nokkrum fyrir mig í leiðinni? Ég skal borgar þér nokkrar böggur fyrir...

Því miður fyrir þá sem málið varðar þá verður mér sjaldan á orðleysi.

GEoH: Undirritaður.
Huxi: Hér verður hver að bjarga sjálfum sér.
Annars, til að útryðja misskilningi, þá ber að geta þess að yrkingurinn er jú skáldskapur, en ekki greinargerð.

Sverrir afnam ekki zetuna, heldur Magnús Torfi Ólafsson, þáverandi menntamálaráðherra. Hafa það á hreinu!

Halldór Halldórsson var nú nefndarformaðurinn sem lagði þettað til, ekki má gleyma honum.
Sverrir barðist reyndar fyrir lífi blessaðrar zetunnar, og gerðist svo frægur að falla á íslenzkustíl sem eitthvert blaðið (Vísir?) lagði fyrir hann.

Einmitt. Þessir menn verða ekki þekktir í sögunni fyrir neitt annað en hryðjuverk á blessaðri tungunni.

Svei!

Skemmtilegt Gunther, skemmtilegt.

Þetta er allt svo mikið gott..he he..Sagan um skógarbjörnin og kanínuna olli töluverði kátínu he he.... blessi þig Hlebbi minn.

Ég veit hvernig þér líður...

Ég held að Gunther sé sá gáfaðasti sem hér hefur skrifað. Hann á eftir að ná langt. Kærar þakkir fyrir að heiðra okkur hér með andríki þínu.