Leyfist mér auðmjúklega að benda á að týna með ý merkir að týna einhverju eða tapa. Tína með í þýðir á hinn bóginn að tína eitthvað til, tína ber o.s.frv.

Svo! Hér hefir fundist enn eitt merki hnignunar. Ætli ég stelist þó ekki og lagfæri þettað, svo mér til minnkunnar verði ekki eftir annað en þessi orð okkar hér, hr. Herbjörn.

Takk fyrir góðan pistil. Þessar ábendingar þurfa að koma reglulega.

Ég skal reyna að vanda mig. [reynir að skammast sín]

Ég hefði að sjálfsögðu mátt láta þess getið að mér þykir pistillinn góður og þar koma fram margar þarfar og tímabærar ábendingar. Ég læt fyrri athugasemd mína standa í þeirri von að einhverjir getið af henni dregið lærdóm nokkurn.

Afskaplega þarft félagsrit. Varst það þú sem komst með íslenska orðið þáþrá yfir nostalgíu hér á einhverjum þræðinum?

Herbjörn: Minnisvarðar afglapa okkar skulu standa jafnt sem varðar verka vel unna.

[H]vurslags: Jú, einhversstaðar stal ég því ágæta orði og bar á borð Gestapós.

Þetta eru allt þarfir punktar mjög, og ég þakka hinum danska innilega fyrir að impra á þeim. Hnignun getur hæglega átt sér stað hægt og bítandi, svo þeir sem eru í hringiðu hennar verða hennar ekki svo gjörla varir. Þá er ekkert annað hægt en að spýta í lófana og byggja upp aftur það, er hrörlegt er orðið.

Jeg legg til að "é" verði lagt niður en tekin upp "z".

ég legg til að B verði lagt niður og ekkert tekið upp í staðinn. þá hét sumir Ölverkur.

Gunnari Timburmanni ber að þakka fyrir góða rækt við tungu feðra vorra og þarfar umvandanir.
Hvað fyrnsku varðar þá átti ég það sameiginlegt með Timbra að rita z. Ég neita því þó ekki að ég hef unun af því af z-sérviskunni (vizkunni) í öðrum þótt ég hafi sjálfur aflagt hana. Ég var nefnilega alltaf að gleyma mér í fyrnskunni. T.d. hefði mér verið vel trúandi til að rita „...hef ég ergst ögn. Helzta ástæða...“ eins og Gunnar smiður gerir hér þótt ljóst megi vera að samræmdur ritháttur er „ergzt...helzta“ eða „ergst...helsta“.
Nú kunna menn að segja sem svo að þessi athugasemd sé ekkert annað en illa dulbúið neðanbeltishögg mitt Gunnari til hreðja. Því fer fjarri. Þótt hann skjóti oft yfir markið þá gerum við hin það miklu oftar. Þess vegna er Timbur-Gunni hinn ágætasti hvalreki.

Ég hef aldrei náð almennilega reglunni um að/af ég læt tilfinningu ráða og þarf oft að spá mikið áður en ég kemsta að hugsanlega rangri niðurstöðu. [Gerist miður sín]

Er hlégestur mættur! [hrökklast aftur á bak og hrasar við]

<Gleðst yfir þróun umræðunnar>

Þetta er þörf umræða og kærkomin. Greinilegt að umræðuefnið er mikilvægt, eins og sjá má á sjaldgæfu innliti Hlebba.

Kæri Hlégestur! Fátt get ég annað sagt en þetta: Þar skaut ég mig í fótinn. Því þar eð sögnin er að ergja, án tannhljóðs, taldi ég fullvíst að zetu væri ofaukið.

En þú hlýtur að vísa til þess að ég hefi ergtst->ergzt, ikke?

Mér finnst þó fegurra að nota zetu þar sem tannhljóð er í stofni einvörðungu. Um það má deila.

Þennan prýðisgóða pistil hnaut ég um fyrir skemmstu: http://lesnir.blogspot.com/2008/02/1-ttur-um-stafsetningu-strin-er-tunga.html#co mments

En mikið er jeg sammála Bölverki. É er helt overflødig leturtákn.

Dásamlegt félagsrit.
[Ljómar upp]

Í viðleitni sinni til að rita gott mál notar fólk oft orð sem það greinilega veit ekki (lengur) hvað þýða. Langar mig, bara svona af því ég rakst á þessi orð fyrir stuttu, að upplýsa að orðið harla þýðir mjög, ekki varla eða lítið. Orðið svanni þýðir stúlka, kona - ekki maður.

Varðandi afkosninguna umræddu, þá langar mig ósegjanlega mikið í annað orð í staðinn og er orðin gráhærð af vangaveltum, en hef ekki fundið liðlegt orð.
[Dæsir mæðulega]

"Iðullega" hef ég ekki áður séð ritað. Er þetta nýyrði Gúndi sæll?

Þú hefur löngum verið sætur, hlewagastiR

Hvað er annars nefnifallssýki? Svo að við menn af erlendu bergi brotnir getum líka vantað okkur.

Fín áminning og ég vil bæta því við að Gestapóar mættu alveg huga betur að innihaldi félagsrita sinna, ekki síður en orðfæri og stafsetrningu.
Það veldur mér reyndar nokkrum heilabrotum hvað aukin ergi þín kemur málnotkun Gestapóa við. Ég vissi ekki að kynvillupúkinn þrifist á málvillum. [Glottir eins og bjálfi]

Kiddi: Nefnifallssýki heitir það þegar nefnifall er notað í stað meira viðeigandi aukafalls (þolfalls, þágufalls eða eignarfalls). Þetta er sérstaklega algengt þegar kemur að sérnöfnum, t.d. fyritækja, sjónvarpsþátta og því um líku. Dæmi: ,,Sástu Bubbi byggir í gær?" Í stað réttrar notkunar sem er: ,,Sástu Bubba byggi í gær?"
Af Gestapóum hefur mér þókt sýkin bitna sérstaklega hart á Þarfagreini (þá ritað Þarfagreinir í setningu sem þessari) og Upprifnum (þá ritað Upprifinn í setningu sem þessari).

Huxi: Jú, ég er a g a l e g a kynvilltur í dönsku og þýzku. Nota et og en og die og der og das á kolvitlausum stöðum. Sem er g a s a l e g a ólekkert.

Góð viðleitni Günther... sendu mér póst ef þú sérð einhverjar fleiri villur hjá mér... Skál...

Þetta er pistill þarfur og góður.

Ég á það oft til að vera fantur við sampóa mína og níða þá í skrifum. Stafar þetta fyrst og fremst af nízku og skapvonzku fremur en illzku. [Kímir]

Hins vegar er stafsetning lýtalaus og málfar óaðfinnanlegt hjá mér...