Hrafninn svarti svífur yfir svala sléttu
sýnir heimi fima fléttu
flögrar um međ lagi nettu.
En kuldinn grípur krumma fast og kćlir spuna
gengur á međ gaddabruna
gćftir deyfa sólarfuna.
Tungliđ hvíta hrafninn sér samt hverfur birta
blásvört hulan bitra, fyrta
brátt mun aftur hérna syrta.
Myrkri hellt í hylinn kćfđ er hjartarótin
renna ţungu feigđarfljótin
fleyga sundur vonargrjótin.
[Skellir ljóđinu á pallbíl og flytur međ ţađ til Neskaupsstađar]
[Glottir eins og hálfviti]
Ég veit nú ekki hvar ţú býr vinur en mig grunar ađ sé oft margt um hrafninn. Ţađ er gaman ađ sjá ţig gamli vinur og til hamingju me rafmćliđ.