Ţegar fć úr flösku í glas,
finnst mér heimur skárri.
Ef úr ţví gerist argaţras,
aftur verđur blárri.
Ţó ađ vindil vćnan ég,
vilji fá ađ púa.
Erfitt af ţeim vímu veg,
virđist mér ađ snúa.
Ţegar steikum ţigg ég ađ,
ţrćla í mig sveittur.
Mögulega um mittisstađ
mun ég verđa breyttur,
Ég vil kvenna kanna skaut,
og kann međ ţau ađ fara.
Af ţeirri gömlu góđu braut,
gengur ekki ađ fara.
Einhverntíma heyrđi ég sagt ađ sá mađur sem helzt vildi til sinnar eigin ektakvinnu leita eftir holdlegu samrćđi vćri kallađur vćri heimskautafari.
Villimey: ţú ćttir best ađ vita ţađ [dregur auga alla leiđ niđur í pung og glottir svakalega]