Nokkurskonar óđur til ţess sem mađur vill upplifa en virđist ófćr um.
Andleysiđ mig ergir mest á kvöldin
örtómiđ ţá fyllir hugsun mína
algleymiđ sem alger hefur völdin
allstađar í gegn ţá nćr ađ skína
hugmynd deyr á taugabraut til tungu
treggáfađur dofinn fell ég niđur
hugsanirnar kafna í höfđi ţungu
heimska finnst mér ekki góđur siđur
mig ég tel á morgun betri verđa
mćti hingađ galvaskur og skrifa
sögu langa glćsilega gerđa
gott ef daginn ţann ég nć ađ lifa.
Ljómandi! Stór stafur og punktur, stuđlar og höfuđstafir, rím, og merking ţar ađ auki!
Merkingin bendir til ţess ađ ţetta sé ort ađ morgni.
Nokkuđ gott. (psst, ţađ er of langt á milli stuđla í ţriđju línu annars erindis. Annars býsna gott.)