ţakiđ möl og ryki ţinnar götu
ţrútiđ sárt og löngu úr sér gengiđ
ţađ liggur nakiđ eitt í úlfajötu
ţađ hrópar upp af sviđakvölum sárum
og syngur ljóđ um beiskju harm og trega
ţér fórnađi ţađ fegurđ ćsku og tárum.
runnin nóttin lífsins ljóta svarta
lengi hennar beiđ og kveiđ ađ kćmi
ég grćt í hljóđi einn mitt gamla hjarta
varla lengur geng um yndis engiđ
örlög mín ég get ei lengur flúiđ
annar ţennann stađ í ţínu fengiđ