Ţó ađ ekki sértu stöđugt hérna hjá mér
heimur grimmur milli okkar tveggja standi
međ loforđ til ţín einn í draumi fer.
Ég nálćgđ ţína finn í nöpru tapi og ţraut
nálćgđ ţín, býr hverjum sigri mínum í
augu ţín ţau lýsa lífsins braut.
Vissa mín um ţig hún vermdi í mér hverja taug
ţó ađ vćta lífsins bleytti öll mín föt
orku mína frá ţér allan tímann saug.
Minn bara í góđu standi og sýnir á sér sparihliđina...
Gott ljóđ hjá ţér. Skál hrossiđ ţitt...