hann er skollinn aftur á
endalaus og fönnum drifinn
vor fć aftur ei ađ sjá
aldrei verđ af myrkri hrifinn
tungliđ ađeins sýnir sig
svona eins og hálft um nótt
forđast vill ađ mýkja mig
merli bak viđ skýin ţótt
gengna slóđ ég gćtinn feta
gái ađ stein í snjónum hvíta
allan veg ég ćtla ađ meta
aftur ţegar nć ađ líta
Mér finnst skína í pínulítla svartsýni í ţessu kvćđi. Örugglega vitleysa í mér.