Nokkur orđ um gestapóa og ţetta samfélag.[s]glottir eins og fífl.[/s]
Auman veit ég einn hér hóp,
öllu fólki verri
allir nota ógeđsdóp
og annar hver er perri.
Ţetta liđ er lakast allt
leti ţeirra stígur
ef á löpp er einum kalt
á sig sjálfan mígur.
Ónýt skáld ţar yrkja ljóđ
engum víst til ţćgđa
öll ţau fara í einn sjóđ
andans verstu hćgđa.
Ađrir sér ţar uppá pall
ćtiđ glađir skjóta
síđan á ţeim svaka stall
sinnar heimsku njóta.
Nei ţú... spegla ţig... ţú ert ađ tala viđ höndina, hún talar ekki á móti...
Eitt ţó finnst hér undantak:
Upprifinn sá heitir.
Ţessi fýr er fyrirtak
og flestum unađ veitir.
Ú ú, ég má líka:
Eđalpóa einn ég veit,
Upprifinn ber nafniđ.
Allra beztur er í sveit,
yrkir ljóđasafniđ.
Sannleikurinn er sárastur
skömm sé ţeim er yrkir.
Upprifinn er ţó klárastur
og sjálfan sig hann kyrkir.
Blađur ţvađur ţarna heyri
ţú ert rugludallur meiri
áfram ljóđa klára keyri
klćminn lífi hvergi eiri
Búinn ađ fá nóg af samvistum viđ mjúku hliđina? Skemmtilegt annars og einstaklega lipurt, fer merkilega vel í munni - ţá hlýtur ţetta allt ađ vera skrök.