ţetta er ort um söknuđinn og tómleikatilfinninguna sem stundum kemur yfir mann og mađur veit ekki hvort mađur á ţađ skiliđ eđa hvort ţetta er bara tilviljun.
ég inni í mér fann fiđring sem nú fjarar út
og undarlegur drungi svćfir sál
og allt sem ađ ég áđur hafđi upplifađ
virđist ekki vera nema tál.
ţú ert föst ţeirri veröld sem ég ţekki lítt
og ţjakar daga ţungi aftur mig
til hversdagsins nú hverfur hugur dapur
og forbođin er minning ţessi um ţig.
svo víst koma sumars svartir dagar
mig aftur fer ađ hungra eftir ţér
ţó dođi angurs eflaust fái eitthvađ lćgt
ţćr öldur sem ađ brjótast inni í mér.
Ţetta fer ađ syngjast í hausnum á mér ţegar ég les ţetta, en ég átta mig ekki á laginu.
Ţetta vekur líka forvitni.