enda svartur.
á myrkriđ hef ég starađ ógurlega lengi
enda er ţađ fíngert
enda er ţađ svart
alltaf ţegar myrkriđ spyr spurninga
splćsi ég svörum
splćsi ég nýjum.
ef myrkriđ getur mig svo spurt?
Má ég svara
Má ég ekki?
Svartur? Ég kann vel viđ fyrsta erindiđ og er eiginlega sammála ţví, veit ekki hvort ég skil afganginn.
Myrkriđ spyr bara aldrei neins.
[Dćsir mćđulega]
Ţetta er alls ekki ţađ vitlausasta sem ţú hefur ritađ hér. (Ţađ vitlausasta sem ég hef séđ eftir ţig hérna, eru einhverjar óverđskuldađar blammeringar á mig á "Segđu eitthvađ ljótt...")
Nei, ţetta er ekki bull og rugl. Ţetta er djúpstćtt angistarljóđ og er unađur ađ sjá sálarkreppu höfundar svo ákaflega snyrtilega uppbyggđa í ljóđ. Skál!