Já það er hættulegt að sletta í útlandinu[brosir hringinn og borar með stórutánni í innanverðan skóinn] Hefðir þú sagt mannsefninu alla sólarsöguna á hreinni og tærri íslensku hefðu engin viðbrögð komið frá öðrum viðstöddum nema ef væri að þar stæði íslendingur.

Þetta var skemmtileg saga! Aðgát skal höfð í nærveru blowjobs...

Já, skemmtileg saga. Minnir mig á sögu af frænda mínum er býr út í Ameríkunni með móður sinni. Eitt sinn þegar hann spurði hana hvað klukkan væri, í matvörubúð, hefur hún kallað háum rómi að hún væri sex.

Sniðug saga. Takk fyrir þetta

Oh þetta var nú sniðug saga!

Je minn, ekki þorði ég að láta gata mig eða flúra í Camden! Endalaust búið að hrella mann með lifrarbólgusögum og þvíumlíkt. En ég er nú soddan kveif. Læt bara gera þetta hér heima og segja mér á íslensku að ég megi ekki totta.

Já, þessir útlendingar. Þeim finnst að við eigum að kunna útlensku en ekki hafa þeir fyrir að tala íslensku, nema einhverjir örfáir.

Þú þurftir að útskýra fyrir mér blásturstörfin áður en fattarinn fór í gang. Fattararinn minn virkaði straks er Enskan var töluð. Því held ég að þér sé óhætt að tala um blásturstörf þín í Íslenskum strætóum.

.
.
.
Bara að engri blástursþörf
beri á að neðan
Bönnuð voru Blástursstörf
bara rétt á meðan

(...þvert um geð mér, þurfti að skverann)

Það er líka viss hætta sem fylgir því að böggla í hugsunarleysi íslenskum orðum yfir í ensk orð með þeim hætti sem lýst er hér að neðan:

Íslensk kona í Amerísku eldhúsi að leita að sleifum:
"Hey! Ver dú jú kíp ðe sleivs?"

Já góður þessi Skoffín.
.
Ugla í mötuneytinu: „Hey..!.. ver is the næs kokk"
.
[Með tilvísun í félagrit Uglu]

Frændi minn mér jafnaldra sagði mér eitt sinn sögu með sama inntaki ("Jor a verí næs kokk indíd!") en hann var ekki eins veraldarvanur og ég þegar hér var komið sögu. Þess vegna útskýrði hann niðurstöðuna á annan máta: "Hani þú veist, hahahaha!" og var mér þá skemmt.

Ætli þessi brandari ætti ekki að fylgja með:

Hér á svona um 1950 voru tveir amerískir menn að skoða landið á jeppa. Þeir fara villu vegar og festa bílinn í brekku úti í óbyggðum. Lítur staðan ekki vel út.

Heppnin er með þeim því tveir feðgar af frónsættum keyra fram á þá og snara sér út úr bílnum. Þegar feðgarnir hafa skoðað aðstöðuna gellur í pabbanum.

Well it seem's to be a bad situation, I think we will try and reip you and if that doesn't work, we'll just ít you.

Nú? Ég hélt að íslendingarnir hjálpsömu væru vegagerðarmenn, að bílinn festist þannig að hann væri fyrir þeim, og annar þeirra væri neyddur til að ávarpa kanana með: Exkjús mí, butt vír starfing hír, and vír going tú haf tú ýt jór kar ...

<Hlær hrossahlátri> Til hamingju með rafmælið í gær Mosa mín...

Ahaha! reip jú end ít jú. Snilld.

Ken æ plís get a nídle end a tvinn? End som bred vith skínk, ost end aneinus!

Minnir mig á sögu af íslenskri flugfreyju. Maður amerískra ætta var um borð og var að hamast í loftstútnum fyrir ofan sig (þessum sem þarf að snúa til að auka loftstrauminn). það sem stúturinn virkaði ekki bjallaði hann í flugfreyjuna sem kom að þar sem hann var að snúa stútnum og spyr "hav jú bín skrúing for a long tæm?"