Í dag er góður dagur til að deyja. Frú Brynfríður gerir lykkju á netta reipið sem hún keypti í Byko nokkrum dögum fyrr. Hún herðir hnútinn svo að hann falli vel að. Svo festir hún annan endann við krókinn í stofuloftinu. Segið svo að skátarnir séu gagnslausir!

Frú Brynfríður fer fram í eldhús og nær í eikarstól, brúðargjöf frá foreldrum hennar. Hún setur stólinn neðan við reipisendann, fer úr skónum og leggur þá snyrtilega á mottuna í forstofunni og stígur loks upp á stólinn.

Hún leggur reipislykkjuna um háls sér. Hengingarlykkjan á að vera undir vinstra kjálkabarðinu því að þá eru meiri líkur á að hún missi meðvitund strax. Frú Brynfríður herðir lykkjuna um háls sér og ýtir stólnum varlega undan sér.

Hún missir ekki meðvitund strax því að reipið er of stutt. Enn síður hálsbrotnar hún við strekkinguna á reipinu því að fallkrafturinn er ekki nægur. Hún hangir þarna eins og slytti og berst við að anda.

Þar sem hún hangir þarna man hún skyndilega eftir því að fólk sem er hengt missir bæði þvag og hægðir. Henni verður hugsað til parketsins, parketsins sem þau lögðu saman fyrir löngu, parketsins sem þau nutu ásta á í árdaga þess, parketsins þar sem hún hefur eytt ófáum stundum á hnjánum við skrúbb og bón.

Nei, frú Brynfríður Bjarman er ekki kona af því tagi sem hefur hægðir á stofugólfið. Í fáti fálmar hún eftir stólnum með fótunum. Tekst að ná fótfestu og losar hnútinn. Hún tekur andköf og nuddar hálsinn.

Frú Brynfríður fer fram á bað, fær sér vatn, kastar upp. Hún farðar hálsinn og hylur marið, sem mun óhjákvæmilega koma í ljós, með fallegri silkislæðu.

Því næst losar hún reipið og fer með stólinn inn í eldhús. Frú Brynfríður reynir að hylja öll ummerki þessarar snautlegu tilraunar sinnar.

Í dag er kannski ekki góður dagur til að deyja eftir allt.
Hún hugsar til móður sinnar, sem er með Bjarmans-börnin og líklegast búin að fá sér ófá sérríglös. Hún ákveður þó að láta börnin eiga sig. Í dag er hennar dagur. Í dag verður uppgjör.

Frú Brynfríður, snyrtilega förðuð og með forláta silkiklút um hálsinn, ákveður að fara að elda. Hr. Bjarman er væntanlegur heim. Frú Brynfríður ákveður að hann skuli fá uppáhaldsmatinn sinn. Góða síðustu kvöldmáltíð áður en hún fer að þjarma að honum. Kótilettur.