Kvæði um kostulega konu sem langar að gefa okkur verksmiðju
Ég heyrði í morgun heljarmikinn þyt
og hélt mig ver’ að missa allt mitt vit
Út úr skökku rúmi mínu skreiddist
súráls mökkur yfir þorpið breiddist
Nú haldið þið að ég sé maður þver
og kunni bara sigta ost og smér
Gerið bara grín því nokk er mér
glettilega sam’ um álaver
Ef það bara ekki verður
eftir hér.
Valgerður er voða sæt og krúttleg
en varla hægt að segja að hún sé búttleg
Með rauðan ref um hálsin ofur mjója
ryðst hér norður þegar leysir snjóa
Dregur með sér drengi hugar sljóa
Dillandi sér framan í hann Jóa
Látum ekki komast upp að nýju
augum okkar falska vonarglýju
Ráðin okkar reynum betur
og réttum þeim sem bjóða álvers tetur
Puttann upp í loft, við pöntum ekki
púlver grátt með tilheyrandi mekki
Þótt þetta væri draumur
Þá er ég ferkar aumur
Og segi frekar en þegi
að ekki megi
Ég puttann hef aldeilis uppí loft
í auðsæld og hamingju lífskrafstsins glóðar
en minnist í feginleik einatt og oft
að álverin sköpuðu velmegun þjóðar.
Og hafðu það.
Álversdraumar enda víst
inní svartri þoku
Vinur hér nú vel er lýst
vitsins meinaloku.
Skál fyrir thví! Fleiri álver takk og meir pening í thjódarbúid. Nidur med vinstri graena!
Vill hún okkur Valgerður
velmegun til okkar,
Meiri betri málsverður
meðan álið lokkar.
Er sammála peningaöndinni um að gott muni vera að fá fleiri aura í þjóðarbúið, en í þetta skiptið bregst honum hvortveggja, stærðfræðin og gróðanefið.
Reikningsdæmið er mjög einfalt. Þar sem álver er mínustala þá:
Álver X Tekjur = Færri seðlar.
Leiri. Vel og skemmtilega framsett hugleiðing.