...svo er bankað á biðstofudyrnar. Allir horfa á hurðin sem opnast án þess að nokkur hafi sagt ,,kom inn". Það kemur kona á rúmlega miðjum aldri inn. Hún bíður okkur sem bíðum góðan daginn og er svarað með einstaka umli. Hún er vel til höfð og tekur af sér kápuna. Það eru öll sæti setin. Strákur í skeitarabuxum með æpod í eyrum er nógu vakandi samt til að standa upp og setjast á gófið svo konan fái sæti. Hún segist eiga fá orð til að lýsa hve góður piltur hann sé. Hún sest. Tekur uppúr handtösku sinni box, tekur lokið af og réttir drengnum,: ,,Fáðu þér brjóstsykur" og svo býður hún okkur öllum líka. Engin þiggur nema skeitarinn. Hún hefur hrist rækilega upp í þrúgandi andrúmsloftinu þarna. Fer að ávarpa okkur til skiptis og spyr hvort allir séu Reykvíkingar og svo áfram hélt hún. Sagði okkur hvað ýmsar götur í Reykjavík hefðu heitið í gamladaga. ,,Austurstræti hét Langafortó" sagði hún ,,ekki Langastétt eins og haldið er fram". Svo fór hún að tala um hve tannlæknirinn sinn væri flinkur og líka sólgin í brjóstsykur, þess vegna kæmi hún alltaf með box með sér þegar hún færi til tannlæknis. Ekki af því hún borðaði hann sjálf. Nei og nei. Stuttu seinna kom klínikdama og knúsaði frúna og heilsaði vel og innilega. Frúin sagði henni að fara með boxið inn og bjóða tannlæknunum og stafsfólkinu úr því. Ja hérna. Stuttu seinna var ég kallaður í stólinn. Þessi ferð til tannsa situr lengur í mér en aðrar og það er konunni að þakka sem hafði kjark og þor til að brjóta þetta helvítis norm upp sem gerir hvunndaginn oft svo lítt áhugaverðan. Fólk getur sem sagt verið skemmtilegt. Bravó fyrir þessari konu.