- leiđangur -
Ég labbađi eitt sinn huldu höfđi í gegnum fjöll og fyrnindi. Ég gekk fram hjá trjám, bćđi stórum og litlum. Ég gekk fram hjá stein. Risastórum stein. Legstein. Ég gekk fram hjá húsi, tómu húsi, eyđibýli. Ţađ var engin í ţví, enda var ţađ eyđibýli. Síđan sá ég lćk, ég gekk yfir hann. Síđan sá ég á. Ég át hana. Síđan sá ég á. Ég drakk hana. Síđan bjó ég til brú, ekki yfir á, yfir gil, ţví áin var ekki lengur til. Síđan labbađi ég yfir brúnna. Yfir brúnna og síđan áfram. Síđan labbađi ég fram hjá manni. Síđan labbađi ég fram hjá konu. Síđan labbađi ég fram hjá dauđu barni. Síđan labbađi ég fram hjá lifandi barni. Síđan leit ég til baka og sá ekki muninn. Síđan gekk ég á staur. Ljósastaur. Hvar var ég? Í fjöllum og fyrnindum? Af hverju er ljósastaur hér? Hvađan kom hann? Ég skildi ţađ ekki, ţví ađ ég var međ kúlu á hausnum. Golf-kúlu. Golf-kúlu? Er ég á golf-velli? Golf-völlur í miđjum fjöllum og fyrnindum? Golf- völlur međ risastórum legstein, eyđibýli og dauđu barni? - HA? - Ég hugsađi og hugsađi...
En síđan fattađi ég ađ ég er međ kúlu á hausnum.