Ég ólst upp mestan part lífs míns í Bandaríkjunum, og þá aðalega New York, Las Vegas og Boston. Ég fór oft í heimsókn til Íslands (öll móðurættin er þaðan) og Sikileyjar (sem nú heitir víst Eliptoney), æskustöðvar afa míns. En ég ætla einmitt á byrja þetta á honum.
Afi minn, Don Dante De Vito lifði við mikla fátækt á Sikiley og á tvítugs aldri neyddist hann til þess að flytja til Bandaríkjanna, nánar til tekið New York. Hann var fljótur að komast á lagið með það að brugga, flytja inn og selja áfengi í þágu vinnuveitenda síns, sem líka var innflytjandi. Hann öðlaðist alltaf meiri og meiri virðingu innan glæpaheimsins. Með snilli sinni og kænsku komst hann hátt á forgangslista vinnuveitenda síns (sem verður ekki nefndur með nafni) og var orðinn hans besti vinur og ráðgjafi þegar foringinn var drepinn í klíkustríði, einu af þeim stærstu á þessum tíma, og var afa mínum falin öll völd glæpaklíkunnar (þá aðeins 25 ára gamall).
Það var fyrst þá sem hjólin fóru að snúast fyrir alvöru innan glæpastarfseminnar, samkeppnin jókst en Dante var snillingur í viðskiptum og vissi líka upp á hár hverja væri best að losa sig við og hverja væri best að hafa sem vini sína. Hann stofnaði sinn eigin undirheimaher og notaðist mikið við hinar frægu Thompson-byssur og fékk Ford-bíla ódýrt vegna þess að hann ,,þekkti’’ eiganda fyrirtækisins. Hann var með lögregluna í vasanum og dómarar borgarinnar voru einstaklega blíðir og skilningsríkir við hann, einnig var hann með bestu lögfræðingana í vinnu og það má bara segja að hann hafi átt bæinn.
Frændur mínir höfðu einnig farið til borga eins og Boston, Chicago og Washington og voru þeir einnig í þessum bransa. Loks ákváðu þeir að sameina krafta sína undir stjórn afa. Hann var þá orðinn fimmtugur og pabbi kominn í ,,fjölskyldubissnessinn’’. Þetta gekk vel þangað til að svikulir og gráðugir frændur okkar úr Washington sviku okkur og myrtu Dante á hrottafenginn hátt. Faðir minn, Don Michael De Vito, tók við glæpastarfseminni og ákvað að hefna föður síns, þá hófust miklar blóðsúthellingar sem enduðu með því að hver einasti maður úr ættliðnum frá Washington var drepinn. Við höfum forðast þá borg síðan.
Fimm árum eftir þetta fæddist ég, ef ég væri að skrifa uppskrift mætti segja að ég hafi alist upp við ríkamannslegar aðstæður með glæpsamlegu ívafi. Móðir mín er íslensk og hún var fyrsta eiginkona föður míns, það skírir íslensku kunnáttu mína.
Það gerðist ekki mikið á næstu árum, bara þetta venjulega glæpabrölt, engin rosaleg klíkustríð þó að einhverjir bardagar og deilur hafi stundum komið uppá. Mamma mín og pabbi skildu síðan og ég fór með Mikka ,eins og hann var stundum kallaður af mér, til Las Vegas þar sem hann hóf rekstur spilavíta, þar kynntist ég spillingunni fyrst fyrir alvöru og þar sá ég um nokkur verkefni fyrir hann, sem verður ekki farið nánar útí í þessu félagsriti. Það var áður en ég fór í Harvard (eins og er búið að koma fram höfum við sambönd í Boston).
Árið 2003, um það leyti sem ég útskrifaðist úr Harvard með doktorsgráðu í lögfræði, hernaðar- og stríðsfræðum var faðir minn sendur í 15 ára fangelsi fyrir skipulagða glæpastarfsemi, ótrúlega ,,heppinn’’ að það hafi ekki meira verið sannað gegn honum. Ég tók að sjálfsögðu við veldinu og fékk viðskeytið Don fyrir framan nafnið mitt vegna þess að ég gerðist guðfaðir ættarinnar í kjölfar handtökunnar. Ég setti þetta síðan allt saman á hærra plan og sá/sé til þess að ekki sé hægt að tengja mig við neitt. Ég ætla samt ekkert að lýsa því neitt frekar af öryggisástæðum.
Tveim árum síðar, uppgötvaði ég Baggalút og flutti í kjölfarið til Baggalútíu, ég ákvað að ganga undir dulnefninu Dúddi til þess að byrja með, það var gert af öryggisástæðum og ég birti ekki heldur rétta mynd af sjálfum mér. Ég sá samt fljótlega að hér er eðalfólk á ferðinni og ákvað þess vegna að koma fram undir réttu nafni. Líka í ljósi þess að ég var gerður að stríðsmangara og gat loksins nýtt herkænskuhæfileika mína.
Ég stunda ennþá rekstur spilavíta og annarra fyrirtækja í Bandaríkjunum og borgirnar New York, Las Vegas, Boston, Chicago og núna upp á síðkastið Los Angeles (kvikmynda- og tónlistariðnaðurinn) eru undir miklum valdaáhrifum De Vito ættarinnar.
Einhvern tímann seinna kem ég kannski með einstakar gamlar sögur frá Bandaríkjahreppi og innrásaráætlun þangað fer kannski að gera vart við sig bráðum...
Loxins,Loxins,LoxinsLoxins,Loxins,Loxins,Loxins,Loxins,Loxins,Loxins,Loxins, Loxins,Loxins,Loxinsssssss...
Er einhver verr ættaður en ég.
Ef Don er forskeyti, heitirðu þá Dúddi (Don Dúddi De Vito) eða bara De? Don De Vito...? Eða megum við kannski ekki vita fornafn þitt?
[muldrar]
Donni minn frábært félagsrit, vel skrifað og góð skemmtun. Giska á að uppáhaldsmyndirnar þínar séu Guðfaðirinn I, II, III og Öra fés..!..
offari: Ertu sonur Guðs?
blóðugt: Er ekki ættarnafnið nóg svona í bili? Varla heitir þú blóðugt...
Heiðglyrnir: Jújú, mikið rétt. Síðan eru líka myndir á borð við Goodfellas og Casino hátt skrifaðar, auk hinnar vanmetnu Mafia...
Limbri: Þú hafðir þetta nú samt á tilfinngunni, er það ekki?
Ertu ekki bara bróðir Danny De Vito og ert að leika þér að skálda upp mafíusögu? En ef ef þetta er raunveruleiki, þá langar mig að vita hvernig það er að vera alvöru mafíubósi og að reka spilavíti, með tilheyrandi svindli og svínaríi?
Ég þekkti eitt sinn mann frá Ólafsvík sem kallaður var Dúddi og fór til Bandaríkjanna. Hann ánetjaðist þar spilafíkn. Síðan frétti ég af honum, að hann hafi misst aleiguna og hálfpartinn tapað glórunni. En ég hef ekki séð hann síðan. Ekki hefur þú neitt rekist á hann í þínu spilavíti?
P.s.
offari er örugglega sonur Guðs. Það sést á svipnum á honum og hversu vel hann skrifa.
Hann Danny er frændi minn, eins og áður hefur komið fram. Við erum samt ekkert nánir, hittumst aðalega á ættarmótum og svoleiðis. En þennan Dúdda þekki ég ekki, annars eru svo mörg svona dæmi, maður fylgjist ekkert með þessu lengur. Og í sambandi við spurninguna um spilavítin þá höfum við bara samband við þig og bjóðum þér kannski vinnu.
Og GEH: Hvernig spyrðu? Auðvitað á ég byssu.