Ég er snarbrjálaður!<br /> <br /> Ég er reiður og ég er sár, ég er í fýlu!
Áðan ætlaði ég að skrifa mjög vandað og gott félagsrit sem átti að verða mitt albesta til þessa. Ég byrjaði og skrifa og ég var kominn nokkuð langt þegar ég allt í einu ýtti óvart á X-ið sem er uppi í horninu hægra megin og ég varð kolklikkaður og brjálaður því auðvitað nenni ég ekkert að fokking skrifa þetta allt saman aftur!
Og ég ætla ekki að afsaka ,,fokking'' slangrið! [Strunsar út af sviðinu og skellir á eftir sér]
Það mætti ekki bjóða þér að eyða þessu líka ?
[Furðar sig á þessu öllu saman]
Annars er mér nokkuð sama.
-
Svona elskan mín, ef við stöndum saman þá verður þetta í lagi. Ástin sigrar allt.
[Potar ítrekað í öxlina á Donna] Já, Donni, wordið... wordið næst Donni, wordið skiluru... wordið, ha, ha, ha.
Einu sinni átti ég kött sem gerði það að skemmtun sinni að labbayfir lyklaborðið og hafði mest gaman af því að ýta á esc takkann þegar ég var að skrifa.
Hann fann á sér að ég hataði hann, hann hvarf til annarar fjölskyldu.
Ég kannast við málið og veit að þetta er með því ergilegasta að lenda í...
Ég kannast við þetta, var einu sinni að labba niður Laugaveginn þegar ég fattaði svo að þetta var Hverfisgatan og þurfti að snúa við og byrja upp á nýtt.
Ha já Word er allveg málið sko. Og Lærði minn. Takk fyrir þennan orðbelg þinn, ég hef sjaldan hlegið jafn dátt [Jafnar sig]
Dúddi minn, vandaðu þig! Orðskrýpið "fokking" á ekki að sjást í íslenzkum texta.
Lærði-Geöff, þetta var skondin saga og minnir mig einmitt á það þegar ég var einu sinni að labba yfir tjarnarbrúna þá mætti ég henni Rósu. "Sæl, Rósa" sagði ég þá. "Blessaður, Hilmar" sagði Rósa þá. Þá sagði ég: "Já, en ég heiti ekkert Hilmar" og þá svaraði Rósa: "Og ég heiti heldur ekki Rósa". Þá litum við aðeins betur hvort á annað og sáum þá að við vorum hvorugt okkar.
Fyrirgefðu Sundlaugur minn, ég var bara í miklu uppnámi og hafði ekki tíma til þess að vanda mig.