Ekkert jafnast á við hitting góðra vina á góðum stað, með góðum mat, og góðum mjólkurhristing.
Riddarinn, ég og Hóras ákváðum að hittast í Hressingarskálanum í gærkvöldi með von um skemmtilegt spjall og góða stemmningu í litleysi hversdagsins. Vegna nísku minnar þvertók ég það að fara í strætó og því fékk ég far hjá Hórasi. Áætlaður komutími árafeðgina var 18:00, en viti menn! Bílstjórinn minn sofnaði á akkúrat óheppilegum tíma og því komum við hálftíma of seint. Honum að kenna.
En sem betur fer hafði Riddarinn ákveðið að bíða fremur en að gefa upp vonina, og þarna var hann, hjúkk!
Alltaf er gaman að hitta góða vini. Hressó fylltist af hlátri ungrar furðuveru, ára og riddara. Talað var um fólk, hluti, atburði og hugmyndir, fortíðina og framtíðina, og svo auðvitað wúgíwúgí brandarann. Það var bara stundarbrjálæði, ég sver það!
Maturinn var góður, mjólkurhristingurinn var betri, en ég hvet þá sem vilja alvöru Malt að fara eitthvert annað, því að Viking Malt er einfaldlega ekki ásættanlegt. Hér eftir mun ég alltaf biðja um Egils Malt. En mikið andskoti verður Riddarinn skemmtilegur eftir tvo þrefalda Grand Mariner í klaka. Neeei, bara smá grín.
Lexíur lærðar: ekki borða núðlur af miðjum diskinum, það brennir tunguna, og ekki tala um pönduklám á opinberum stöðum.
Allt í allt var þessi vinafundur einstaklega skemmtilegur, megi þeir verða fleiri. ‹Skálar í Egils Malti›