Ef maður gengur til skógs í haustregni ,gerist maður áttaviltur hinu meginn við grenitréð eftir smá stund. Maður verður að staldra við og hugsa málið . Ég gat ómögulega verið langt frá þeim stað sem ég hóf ferð mína . þrátt fyrir það tapaði ég áttunum
Ég var fæddur og uppalin við þennan skóg og gat ekki vilst þar . Ég hafði tapað áttunum í þessum velþekta skóg var ég framandi á heimaslóðum
og skíthræddur. Ég settist á trjástubb til að róa mig aðeins og féll í þunga þanka . Hræðslan var óskiljanleg , því ég þekti hverja þúfu landslagsins
og vissi hver ég var og hvaðan að. Skildi ég ganga í eina átt í hálftíma skildi skógurinn enda og ég kæmist til mannabygða . Ég reindi að stara gegnum skóginn .Út úr skuggamynd trjánna byrtist langur blökkumaður
í blautum gallabuxum . Hann brosti þegar hann sá mig með skýnandi hvítum tönnum hann hélt á körfu fullri með sveppum og bauð góðann daginn .Halló tautaði ég og fanst mér vera átta viltari en nokkru sinni.
áður.Regndroparnir glytruðu á svörtum kynnum hans og brosið náði augunum.Hann Sýndi mér körfuna með öllum svepponum og rétti mér einn stóran gráann svepp og sýndi mér í sveppabókinni sinni hvaða dýrindis ætissvepp Ég skilaði rosasveppnum og benti á myndina í sveppabókinni á kóngssveppinn . hann kinkaði kolli og sá að þettað væri fínn sveppur og hló og sló á læri sitt og var svo glaður. Þegar svarti maðurinn hafði hlegið smá stund þá benti hann á mig og síðan í allar höfuðáttir til að vita hvert ég væri að fara.Ég vissi það ekki og hristi hausinn og hann skildi að ég var áttaviltur . Hann leit sorgmæddum vinraugum á mig hann leit út fyrir að vilja seigja eithvað enn hætti við. Hann veifaði með rosa kóngssveppinn í hendinni í eina átt og gerði mig skiljanlegann að ´ég ætti að filga honum. Tíu mínondum seinna komumst við heilir úr skóginum og ég þakkaði honum með handabandi. Ég hélt heim á leið og hann fór aftur inn í skóginn. Eftir smá stund sá ég skringilegan fugl sem ég fletti upp seinna þegar ég kom heim og hringdi í vin minn sem var orintólogíu áhugamaður. það var Gauksungi sem var á suðurleið sagði hann .Áður fyrr hélt fólk að Gaukurinn næmi staðar og breyttist í Hauk
á veturna .fólk hélt líka áðurfyrr að svölurnar lifðu af veturinn á kafi í tjörnum og lækjum. í vetrarhíði í botnleðjunni .Engin gat trúað að svalan flygi alla leið til Afríku Allir héldu að þer hyrfu bara inn í skóginn .íSkógurinn dylur óskyljanleg leyndarmál .Tökum við bara fáein
spor inn í skóginn villist maður og getur ekki fundið leiðina heim , nema
vingjarnleg hjálpsöm manneskja leiði okkur úr ógöngunum . Hjálpsamar manneskjur eru sjaldséðar í miðjum skógi , enn þær eru til . Ég veit