Í hríđarverkjum haustsins
í eyđilegum garđi kyrkjunnar
hvínir vćl útburđarbarnana
eftir griđarstađ hinstu hvíldar
Biknuđ er fegurđ skrćlnuđu
blómakransa hinna nýlátnu
milli grafanna eigrar vindurinn
grátur vegleysingjanna
Lítil skógarmús snurfussar sig
í daggarspegli smáralaufsins
ţar bíđur hún unnusta síns
í grafkyrđ linditrésins
Bráđum falla fyrstu snjókornin
yfir eyđilegan garđ kyrkjunnar
ţá lýsir sorgin hvít yfir leiđi
vegalausu útburđarbarnanna