Á međan ţorri Baggalítingja sódómađi og gómorrađi á knćpu
síđastliđna nótt, Sat ég prúđur og og drakk sjálvan mig undir borđiđ.
Um miđbik Beefeater flöskunar, varđ mér hugsađ til frćnku minnar látinnar.
Hún djammađi rúnt á knćpum alheimsins og var komin hátt á sjötugsaldur, ţegar Bakkus, nikotíniđ og alt of háir hćlar fóru međ hana.
Á međan ţiđ ćliđ niđur götutur bćarins sit ég og skálda ljóđ um hana.
Ég festi ţađ á skerm og bíđ eftir gagnrýni ikkar.
Ţar sem lúturunn notar titilin" međ ritstíflu" geri ég ráđ fyrir ađ mađur tjái sig í félagsritum.
Ţettađ klúđur mitt, sem má sjá nokkrum félagritum hér ađ neđan, gaf ekki mikin respons , er ekkert snildarverk.
Ţađ má ţó hrćkja á ţađ nokrum orđum mér til betrunar.
Skál!
Má svo vera . Stundum er ţó lítiđ haltu kjafti fífliđ ţitt balsam fyrir einmanna sálir.
Mig langar svo ađ kyssa ţig elsku bagginn minn . Ef allir vćru líka skemtilegir og ţú hefđi ţađ veriđ mjög einhćft. Hálfa borgin grenjandi af hlátri!