Nýlega sá ég kvikmyndina „Swollen dick returns“ eða „Breiði beytillinn snýr aftur“ eins og íslenskir þýðendur vilja kalla hana. Um er að ræða framhald myndarinnar „Swollen dick“ og verð ég að segja að efnistök þessara tveggja mynda eru afar svipuð, svo ekki sé meira sagt.

Myndin byrjar á atriði í íbúð námsstúlku í Los Angeles. Hún hafði nýlega rifist við vinkonu sína (sem er einnig duglegur námsmaður) og sú hafði rifið utan af henni skólabúninginn. Þarna strax er augljós ónákvæmni við handritsgerð. Skólabúningar eru ekki notaðir við UCLA og reyndar ekki við flestar bandarískar námsstofnanir á háskólastigi.

En hvað um það. Hún hringir í kennarann sinn og tjáir honum að hún verði að fá nýjan búning. Hafandi séð fyrri myndina og aðrar myndir leikstjórans, Georges Christmasar Nicholsonar, var nokkuð ljóst í hvað stefndi. Brókarsótt af hæsta stigi virðist nefnilega hrjá stúlkuna (eins og reyndar flestar aðrar persónur sem leikkonan, Tittie McHornfield, hefur leikið undanfarinn áratug). En það vill svo heppilega til að það sama hrjáir kennarann og þau rannsaka einkenni veikleika sinna næstu þrjú korter myndarinnar. Afgangurinn er svo á svipuðum nótum.

Allt í allt verð ég að gefa myndinni aðeins 2 stjörnur, aðallega fyrir vel heppnaða kvikmyndatöku og lýsingu. Settið er líka mjög raunverulegt, en búningar og meiköpp draga það niður. Myndin er ennþá í sýningu hjá Regnboganum og MÍR.