Höndin fór í kaffikvörn
klaufinn hana tætti
eftir litla Esjutörn
ein- uppnefndur -fætti
Seinna (eftir saklaust hór)
fékk sífílis frá Kötu
rest af lífi fljótt víst fór
er fnykinn nam af skötu
---
Enda væni minn þú munt
marinn, kraminn, tættur
(þannig verður varla punt)
víða leynast hættur.
Þetta var alveg sérdeilis fínt, manni brá við fyrirsögnina, en innihaldið kemur skemmtilega á óvart og vekur án efa mikla kátinu! Skál.
Það lá við að það þyrfti að stuða mig í gang eftir áfallið sem ég fékk! Þú ert algert prakkaraskáld... [Hlær]
Ooooo þú ert svo mikill prakkari!!
Annars er þetta bara fínasta ljóð, greinilegt að maður verður að passa sig!
Oss brá illilega er vjer sáum forsíðu Gestapó í morgun en sem betur fer var eigi allt sem sýndist [Hlær].
Gvöööð !
Hélt ÞÚ værir hætur - eins og reyndr greinilega fleiri hér - og hafði því ekki andlega orku til að lesa kveðskapinn - geri það síðar - þegar og ef ég næ mér!
Já, það er auðvitað ekki fallegt af mér að stríða ykkur svona. Ég vona að allir fyrirgefi mér það nú. Insæd djókar eru nú bara svo asskoti skemmtilegir. Kvæðið er nú verra og var lengi vel illa prófarkalesið og auðvitað einmitt þá fullt af skrýtnum villum.
(Það hefði verið gaman að heyra frá einhverjum þeirra sem myndu taka því fagnandi ef ég hætti.)
Tjah, Isak minn, ég hefði nú fagnað því innilega enda ertu eins og ég hef svo oft sagt í einkapósti til felstra nema þín ekkert annað en bölvaður drullupumpufrethólkasaurþjöppudritmennisskítbuxi.
Frábært! Ég bjóst nú ekki við öðru en að geta kallað fram viðbrögð frá þér með þessu síðasta innleggi mínu. Gott hjá mér.