Nokkuð gott. Ég gæti samt trúað að það séu nokkur fyndin atriði í þessari mynd; svona eins og í Old School eða Anchorman.

Gott Ísak sjálfsagt er hægt að gannrýna óséða mynd og ólesta bók enda finnst mér flestir gagnrýnendur blaðana hafa lesið allt aðra bók eða séð annað leikrit en ég þó nafnið sé hið sama!

Það mætti vel gera meira af þessu. Oftar en ekki les maður gagnrýni til að sleppa því að fara að sjá mynd. Að skrifa gagnrýni til að sleppa því að fara að sjá mynd er auðvitað líka mjög sniðugt.

Já þessi mynd er örugglega í svipuðum gæðaflokki og "Wedding date" sem ég var dregin á (10 viltir hestar komu við sögu og loforð um að viðkomandi færi með mér á "The Chocolate factory") nauðug um daginn.
Hún er ekki þess virði að sjá hana heldur.

Fyndið hvernig þessi formúla í rómantískum gamanmyndum er alltaf nákvæmlega eins: A hefur eitthvað gruggugt í pokahorninu en verður samt sem áður ástfanginn af B; B kemst að leyndarmálinu og vill aldrei sjá A aftur; A gerir nokkrar misheppnaðar tilraunir til að fá B til að fyrirgefa sér og tekst að lokum að vinna hann/hana yfir með því að gera eitthvað stórkostlega rómantískt sem er yfirleitt jafnframt vísun í eitthvað sem B talaði um að sér væri mikils virði fyrr í myndinni.

Alger snilld - og sennileg nálægt raunveruleikanum - reikna reyndar með að wedduing date eða hvað hún heitir sé svipuð..
merkilegt samt hvað þesssar myndir henta vel á fyrstu deitum eða þegar maður er ennþá á ,,kjánalega ástfanginn"-stiginu..

Magnús - Anchorman er einhver sorglegasta tímaeyðsla sem ég hef látið hafa mig út í. Hreint ekkert fyndið við það!

Er svona ekki alþekkt - vjer höfðum t.d. sterklega á tilfinningunni að sá er gagnrýndi Sannleikann um Ísland í Mogganum fyrir jólin hefði eigi lesið mikið í bókinni. Eða kannski las hann óvart einhverja aðra bók...

Annars afar góð gagnrýni hjá Isak.

Ég hló ábyggilega meira að þessari gagnrýni, en myndinni... ef ég myndi sjá hana.

Snjallt félagsrit - einsog við var að búast.
[sjá ummæli undirritaðs við fyrsta félagsriti höfundar]

Varðandi skemmtilegar hugleiðingar Stelp(i)sins (?), má bæta eftirfarandi við:
Svo virðist sem geysilega hátt hlutfall kvikmynda af þessu taginu endi á þann veg að karakter B (oftast kvenkyns) er í þann veginn að leggja uppí langferð ellegar að flytja búferlum eitthvert langt í burtu, & er að stíga um borð í flugvél eða annað tilfallandi farartæki, þegar A (oftast karlkyns) kemur, lafmóður & illa til reika, & nær á elleftu stundu að stöðva flugvélina eða tefja fyrir brottför, æpir örvæntingarfulla & hjartnæma ástarjátningu yfir mannþröngina, þannig að öll starfsemi stöðvast augnablik, & viðstaddir fylgjast spenntir með.
Enn hef ég ekki séð þetta klikka, viðbrögðin eru ævinlega þau að B lætur tilleiðast, & þau hlaupa hvort í annars fang við yfirþyrmandi tilfinningaríkt fiðlu- & hornaspilerí.
Má þannig öllum skiljast að hamingja & samlyndi persónanna tveggja ætti að vera gulltryggt um ókomna framtíð.

Nákvæmlega. Eins og talað út úr mínu hjarta Z. Natan.
Og svo furða karlmenn sig á að við (konur) erum ekki alltaf sáttar við hversdagslegu rómantíkina...

Ég hef hvorki séð auglýsingar né heyrt um þessa mynd, en hlakka til að sjá hana engu að síður eftir þessa umfjöllun [glottir]

Mig hlakkar mest til að þurfa ekki að sjá hana

Ég er reyndar ekki enn búin að lesa gagnrýnina, en finnst hún anzkoti fyndin.

Ég þakka góð viðbrögð og skemmtilega umræðu í kjölfarið.