Raunveruleiki þerra er takmarkaða andlega skynjun hafa er aðeins brot af þeim er þeirra er meiri hafa skynjunina, upplifun og þarfir manna eru misjafnar og fer það eftir því hve mikil sál hverjum og einum er gefinn. því getur það sem þeir sálríkari segja, upplifa og vilja gera sýnst óraunverulegt í hugum þerra er litla sál hafa (eða jafn vel unga). Veruleiki manna er því að ætla ansi af ansi misjöfnum toga í innralífinu.
Í raun er ekki til þess ætlandi að misjafnir flokkar manna hafi eða nái skilning á raunveruleik ( skynjum ) hinna er meira hafa vitið á andlega sviðinu. Veruleiki hinna er minni skynjun hafa er af öðrum toga heldur en þerra er skarpari skynjun hafa á lífið.

Ég setti eitt sinn frá mér þá kenningu að það sem tengdi menn saman væri efnislegur veruleiki, sem ég hef kallað sameiginlegan Raunveruleika.
Áttaði ég mig á þessu er ég hugleiddi æru mannsins. Þín huglæga æra fluttar ekki endilega við þá hlutlægu, sem þú ert metin eftir í mannannasamfélagi. Þannig að við getum talað um hlutlægan veruleika og huglægan, og að hver maður sé alheimur út af fyrir sig.
En ég hef komist að því að það fer ekki vel með raunveruleika skynjun manna að þeir hugsi sig sem alheim. Heldur tel ég að raunveruleiki sé fremur sá að menn séu menn og raunveruleikin fari eftir hugvídd og sálríki hvers og eins og að raunveruleikinn sé það sem við skynjum, annað séu tilfinningarlegar og sálrænar upplifanir, sem sagt huglægar, sem hjá stöku manni eru tengjanlegar inní efnislegan sameiginlegan raunveruleika. Þá um leið er þrennt sem ræða má um falli skynjun mannsmengis ekki inní þann raunveruleik sem algildur er sameiginlega hjá hópi fólks (1) Geðveiki (2) Greind (3) andlegar gáfur.
Fyrsta dæmi:
Skynji maður að hann sé að berjast við ófreskjur einn inn í íbúð sinni er líklegast um geðveikan mann að ræða sjái enginn annar þær verur sem barist er við og maðurinn eftir því óður og óhæfur til mannlegra samskipta.

Annað dæmi:
Skynji maður að hann sé konungur einn inní íbúðsinni er ekki ólíklegt að hann hafi einhverja þá eiginleika til bruns að bera sé hann allajafna kurteis, háttvís og staðfastur þó svo ekki allir skynji hann sem slíkan og að hann hafi ekkert ríki undir sinni stjórn. Þannig að upplifun þess manns á sér stað í veruleikanum þó svo að huglæg sé hún í sameiginlegum efnislegum veruleika.

Þriðja dæmi:
Sé konungs mengið einnig að berjast við ósýnilegar ófreskjur einn með sjálfum sér, en allar eiga þær sér sögulegan forgrunn og hann lætur skynsemi ráða og notar andlegar aðferðir til að vinna bug á óværum þeim er á herja og lætur lítið fyrir sér fara. Er líklegast um andlegt stríð að ræða.