Hann Eiríkur á Þvottá er ekkjumaður en hafði um tíma ráðskonu. Var það mál manna að kært væri með þeim Eiríki og ráðskonunni.
Eitt sinn átti Eiríkur erindi í kaupfélagsbúðina og hitti þar fyrir Héðinn kaupfélagsstjóra, sem við köllum aldrei annað en Kaupa-Héðinn. Bauð Héðinn Eiríki til kaffidrykkju og tóku þeir spjall saman.
Það vildi svo til að einmitt þá um kvöldið átti að frumsýna í félagsheimilinu gamanleikritið “Ráðskona Bakkabræðra”, sem Hásteinn barnkennari hafði samið og lék Kaupa-Héðinn einn Bakkabræðranna.
Spurði nú Kaupa-Héðinn Eirík hvort hann ætlaði ekki á Ráðskonuna í kvöld. Eiríki var ókunnugt um frumsýningu verksins en fór allur hjá sér og sagði svo: “Það held ég varla. Hún er nefnilega að heiman í kvöld”.

******************************
Á síðasta sumri dvaldi ungur maður úr Reykjavík hér á Ýsufirði og stundaði ýmsa lausavinnu. Tók hann meðal annars að sér að taka grafir í kirkjugarðinum.
Eitt daginn gætti hann ekki að sér og var hann búinn að grafa svo djúpa gröf að hann komst ekki upp úr henni. Gat hann því ekki annað en látið fyrirberast og bíða mannaferða.
Var tekið að kvölda þegar pósturinn okkar, hann Lárus á Polli, átti leið um kirkjugarðinn á leið heim eftir að hafa farið fótgangandi með póstsendingu inn í Dal.
Þegar grafarinn varð var við ferðir Lárusar gerði hann strax vart við sig og sagði: “Skelfing er ég feginn að þú komst. Mér er orðið skítkalt hérna.”
Leit þá Lárus ofan í gröfina og sagi: “Það er ekki að undra. Það hefur gleymzt að moka yfir þig.”

******************************

Það var fyrir nokkru að Sæmundur og Hafdís á Strönd ákváðu að leggja hitaleiðslur í bæinn hjá sér. Til að spara kostnað þá ákvað Sæmundur sjálfur að leggja leiðslurnar, enda laghentur maður.
Var hann spurður að verki loknu hvort það væri rétt að leiðslurnar ættu til að leka hjá honum.
“Ó, nei,” svaraði Sæmundur þá, “og þá ekki nema rétt á samskeytunum.”