Upp ég klíf á eđalvíf.
Eg vil konu gilja.
Ţá ég svíf og lofsyng líf.
Lát ađ mínum vilja.
Ekki sćra, kona kćra
kynhvöt skálds og losta .
Í ljóđi mćra millilćra
munađ ţinn skal kosta.
Ástarklćki og kynlífstćki
kannt ţú víst ađ smíđa.
Ef heim ţig sćki líkast lćki
ljótur rógur víđa.
Skratti vel kveđiđ. Tvírćđiđ auđvitađ, en jeg er svo sem ekki al saklaus sjálfur.
Losta skáldsins fyrir skála.
Skammlaust yrkir hann.
Liggj'ei táknin milli mála,
mitt elskukot hann fann.