Aftur kominn enn á ný
árs er víst á fresti
ýmsir blóta ţorra ţví
ţá er úldnađ nesti.
Fređinn ref ef finn á grund
fráleitt neita ađ borđ'ann
úldna rollu eđa hund
allt má drýgja forđann.
Gamalt nesti nörtum í
nćring feđra vorra
borđum ţetta bara af ţví
blóta verđum ţorra.
Hákarl siginn sigla fćr
svona oní maga:
brennivín um bitinn rćr
bragđ má ţannig laga.
Súrinn virđist sumum best
sviđin ađrir kjósa
háfsins illri ýldupest
ýmsir jafnvel hrósa.
Sviđin eru mönnum mćt
metiđ ţau viđ getum
snoppan er svo ósköp sćt
ađ viđ hana étum.
Ţorra blóta, yrki óđ,
önd og búknum hlýnar.
Finnst mér ţá sem flćđi blóđ
fornt um ćđar mínar.
Kjaftur bítur, lína er lögđ
lengst úr fyrri tíma.
Ţorrakrása kynleg brögđ
kýs ég viđ ađ glíma.
Gengnir áar gćddu sér
á gömlum mat og ţráum,
vegna ţessa í veislu hér
vistir góđar fáum.
Punga ţunga og súran sel
međ sviđi í kviđinn lćđi.
Metiđ get ég magál vel,
mikiđ spikiđ snćđi.
Nei hćttu nú alveg!
Ţetta toppar meira segja mína ţorravísu og ţá er nú mikiđ sagt!
Ţú ert töff.
Vođalega eru ţetta fínar vísur, Barbapabbi. Samt hefđi ég nú nálgast efniđ öđruvísi, ţví matur er mannsins megin og viđ ćttum ađ vera ţakklát fyrir ađ hafa nóg ađ borđa.
Enn kveđur hirđskáldiđ. Svei mér ţá ef ţetta kemur ekki frá dýpstu hjartarótum. Ađeins ţannig gćti nokkur mađur lýst krćsingunum sem ţorramatur er.
Skál í brennivíni og pungum!
Ţakka vil ég ţetta hól
ţađ var gott ađ heyra
er ég fer á annađ ról
eitthvađ sérđu fleira.
.
Skál og amen
Góđur!
Til Barbapabba.
Aldrei klikkar api sá
yrkir flestum betur.
Um fjalćgđina, fjöllin blá
og fćđiđ sem hann étur.