Mig langaði bara að deila þessu með ykkur, í kjölfar ýmissa skemmtilegra rita um karla og konur.
Í upphafi sambúðar okkar Ívars reyndi ég, skiljanlega, að setja honum reglur. Fyrst um sinn gilti reglan "Hexia ræður og hefur alltaf rétt fyrir sér nema annan í jólum" (eða einhver önnur dagsetning, man það ekki svo gjörla).
Svo kom að því að Íbbi fór að ybba sig, og heimtaði að hann mætti ráða. Það var sjálfsagt mál og nú gildir þessi einfalda regla:
Ívar fær að ráða öllu nema einu. Þetta eina er að ég ræð hvenær Ívar ræður.
Einfaldara getur það ekki verið!
Á mínu heimili lætur frúin mig halda að ég ráði öllu og heldur mér þannig ánægðum, en hún veit það þó ekki að það er ég sem ræð öllu, að ég held.
Þetta er náttúrulega snilld sú er flestar konur nota, sumar ómeðvitað og er það síður fullnægjandi fyrir þær. Einstaka karlmenn hafa gert sér grein fyrir að svona er raunveruleikin og raunverulega í pottinn búið. Sýnist mér þeir karlmenn hamingjusamari en hinir.
[Leiftrar af speki]
Frábær regla
Trikkið er samt að láta þá halda að þeir ráði. Þannig leik ég kúguðu konuna við öll tækifæri: ,,þú mátt bara ráða, ástin..." og svo set ég upp SVIPINN. Ég fæ mitt, hann veit ekkert af hverju hann komst að þessari niðurstöðu - en hann veit að hann fékk að ráða... Allir glaðir og ÉG RÆÐ!
En hvað er fengið með því að ráða? Er það víst að sá sem ræður sé eitthvað gáfaðri en hinn. Svo er sagt: sá vægir sem vitið hefur meira.
Þetta snýst ekki um að vera gáfaður!!! Þetta snýst um að RÁÐA! Og það er svo gaman...
Krumppa það er eimmit það sem ég geri, læt frú Kekkonen halda að hún ráði.
Af hverju fariði ekki til mannanafnanefndar og látið breyta nöfnunum ykkar í Ráðhildur?
Það er ekki gert hjá mannanafnanefnd kjáni....Ráðhildur er gott og gilt nafn og ekkert mál að breyta hjá hagstofu/þjóðskrár batteríinu ef maður vill...
Ég persónulega kann ágætlega við mitt nafn og er í góðu sambandi við mína stjórnarfarslegu hlið og þarf því ekki að auglýsa hana með nafni mínu.
[Dæsir af ánægju]
Ekki er ráð nema í tíma sé tekið.
Fyrrnefndur málsháttur útskýrir síðan hvernig flestir karlmenn fara að því að komast undan ráðríkinu.
Ekki er ráð nema í tíma sé tekið. Góður! Sé að Nermal er að læra þetta líka.
Eina ráðið er að koma þeim alltaf út fyrir hádegi.
Mér finnst þetta fín regla, fyrir utan ástandið þegar Ívar ræður ekki, því ef þú ræður engu þá ræður enginn þegar Ívar ræður ekki! Það myndast bara einhverskonar holrúm í ákvörðunum líklega, allir stara út í loftið eins og geðsjúklingur í meðferð frá 1850. Allaveganna þangað til þú segir "Jæja ok, þú mátt ráða."
Er það ekki eins og í gömlu skrýtlunni: Hún sér um minni mál eins og innkaup, fjármál, börn og bíl, og ég um þessi stærri...kjarnorkumál, Sameinuðu Þjóðirnar, hungur í heiminum...
Ekki vissi ég að þetta væri það sem kallað er að vera ráðsettur... Annars þá veit Hexia ekki að hún heldur að hún ráði hvenær ég má ráða en þá geri ég líkt og Krumpa, set upp SVIPINN [draugaleg tónlist hljómar og þrumur og eldingar fara á stjá]
Laaaaaaaaaaaaang bezt að vera bara einn. Þá eru allar vangaveltur um hver á að ráða óþarfar.
Skál!
Á mínu heimili er þetta þannig að ég ræð í stóru málunum en konan þeim litlu. Öll mál eru síðan lítil.