Jæja, þá er hann kominn til byggða, síðasti jólasveinninn. Skattahirðir bankar upp á hjá hverjum einasta Íslendingi sem kominn er með fjárráð, og heimtar sitt. Og hann er ósköp mikill kerfiskall, annars myndi hann sætta sig við að maður drægi bara upp nokkra seðla og skellti þeim í budduna hans.

En þar sem Skattahirðir vill fá allt skriflegt og helst í sjöriti, þá verður maður víst að hlýða því. Annars fær maður víst ekkert í skóinn hjá bræðrum hans. Verst er að það þarf allt að reiknast nákvæmt, sjöritin þurfa að standast upp á krónu. Debit og kredit, allt verður þetta að vera á sínum stað. Og nú til dags er þetta svosum ekki mjög mikið mál. Ef maður vinnur hjá hinu opinbera koma launin beint inn á skattformið, sem og allar launatengdar sporslur. Lán hjá hinu opinbera sömuleiðis.

Hins vegar eru málin oftast nær örlítið flóknari en þetta. Í mínu tilviki er um að ræða lán í nafni föður míns, Hr. Mótor de Trix, sem hann framlánaði mér. Sem þýðir að hann er með alla pappíra hjá sér varðandi lánið. Á hverju ári þarf ég að fá uppgefnar tölur hjá pápa mínum svo framtalið stemmi. Og á hverju ári er ég á síðustu stundu með framtalsskil. Á hverju ári er það nefnilega það sama sem vantar: Nefnilega upplýsingarnar frá Hr. Mótor de Trix. Aldrei lærir maður af reynslunni...

Nema hvað, ég uppgötvaði mér til skelfingar að þau heiðurshjónin Lexia og Mótor brugðu sér í tveggja vikna páskafrí langt suðureftir hnettinum. Án þess að ég hefði svigrúm til að kveikja á perunni og betla ofangreindar upplýsingar upp úr bókhaldinu þeirra. Og ekki mundu þau nú eftir því heldur, þessar elskur.

Með öðrum orðum, við Ívar fengum framlengdan skilafrest, sem þó dugir ekki nógu vel (Mótor og Lexia verða enn þarna suðurfrá) og ég þarf að trufla blessuð gamalmennin í fríinu sínu til að fá formlegt leyfi til að gramsa í heimilisbókhaldi þeirra. Ásamt vonandi nánari leiðbeiningum um það hvar bleðlana er að finna. Síðan þarf litla systir mín, hún Ríta Lín de Trix, að hjálpa mér að gramsa í heimilisbókhaldinu. Hún er nefnilega ekki enn flutt frá Hótel Mömmu og er hnútunum kunnugri en ég á því heimilinu.

Getur ekki einhver fundið leið til að stöðva þennan Skattahirði? Hvernig væri til dæmis að gefa h0num 600 gr. af róandi, smá seðlabúnt og segja það gott?