Dag einn þegar Friðleifur Tókason 83. ára var á sínum daglega göngutúr um dvalarheimilið Grönd á suður-Hornafirði, rakst hann þá ekki á gamalt tímarit nefnt "Andrés Önd". Hann ákvað að flétta í gegnum það til að minnast gamalla góðra tíma. Hann sá að utan á því stóð 14.mars 2002. Hann var kominn á miðja frammhaldssögu þegar hann sá ljóta kallinn(einnig þekktur sem vondi kallinn) klifra inn um glugga. Þar sem Friðleifur var fyrrum spæjari ákvað hann að fylgjast aðeins með honum. Ljóti kallinn/innbrotsþjófurinn var kominn inn í íbúðina hennar Margrétar(nágranna Friðleifs), en hún var fjarrverandi þar sem henni var verið fylgt á klósettið. Hann byrjaði að skoða allt skínandi fallega bikra og allskonar skart. Hann stakk því vberðmætasta í poka og hélt inní íbúðina við hliðina á sem Bjarni gamli átti (einnig þekktur sem Beibei). Þar inni sá hann fallegan og vel pússaðann Saxafón en Bjarni gamli/Beibei var sofandi, án heyrnatækjana sinna. Nú það sem saxafónninn var svo stór að það komst ekki meir í pokann ákvað Friðleifur að elta Ljóta kallinn. Hann fór út og læddist á eftir honum. Þegar Ljóti kallinn loksins stoppaði fyrir utan vöruhús. Þar fór hann inn en þar var allt yfirdrifið af stolnum vörum. Friðleifur hringdi strax á lögregluna sem kom og handtók Ljóta kallinn. Hann var svo dæmdur til að skeina Friðleifi í 3 ár.