Margt er það sem miður getur farið í einni búðarferð. Frásögn Ívars (sem nú er horfin) fékk mig til að rifja upp nokkrar skondnar búðarsögur.
Frá þeim tíma er ég sinnti afgreiðslustarfi á kassalínu þá þótti það vera 100% kvennastarf. Deildarstjórinn okkar hefur greinilega verið framsýn því verslunin var með þeim fyrstu sem kynntu karlkyns afgreiðslufólk til sögunnar. Slíkar kassalínur höfðu þangað til verið þétt setnar af bústum og heimilislegum dömum á besta aldri. Voru þær klæddar heimilislegum svuntum og stimpluðu í kassann af mikilli færni, mun hraðar en meðalbankagjaldkeri gat gert á þessum tíma.
Nokkrum sinnum var reynt að gera okkur karlpeninginn vandræðalegan við afgreiðslustörfin. Man ég sérstaklega eftir þegar nokkrar stúlkur á svipuðum aldri og ég var mættu með endurnýjaða nærfataskúffu á færibandið. Tilhlökkunin skein úr andlitum þeirra er þær nálguðust kassann pískrandi og flissandi.
Ekki var þeim kápan úr því klæðinu að fá roða í mínar kinnar við að handleika satínið, ná klunnalegri þjófavörninni af, losa \\\\\\\"herðatréð\\\\\\\" og stimpla inn viðeigandi verð og vöruflokk. Því miður fyrir þær var ég orðinn alltof sjóaður í þessum málum.
Þó var það svo að lúmskt gaman hafði ég af þessarri viðleitni enda á ungæðisaldri.
---
Önnur saga og svakalegri gerðist eitt sunnudagssíðdegi er miðaftan var náð. Kvað við sprenging í versluninni allsvakaleg og hávær sem glumdi í húsinu enda á milli. Brá fólki ónotalega við þetta en enga skýringu á látunum var að sjá í nokkra stund á eftir. Slíkur var hávaðinn að svepplaga ský hefði þótt raunhæfur eftirmáli en ekkert fannst. Engin kerfi höfðu sofnað. Engar perur höfðu blikkað eða slokknað og svo virtist sem hávaðinn hefði komið uppúr þurru og horfið uppúr þurru líka.
Að lokum eftir 20 mínúnta streð og leit fannst loksins torkennileg ávaxtalykt sem ekki hafði verið þar áður. Er betur var að gáð fannst undir einum afgreiðslukassana sprungin plastflaska sem 10 dögum áður hafði verið átöppuð með hreinum, óblönduðum appelsínusafa. Var hafist handa við að þrífa sullið undan afgreiðlukassanum og er grey manneskjan sem sat við umræddann kassa kom úr sínu kaffihléi var næstum búið að þrífa allt upp þó lyktin sæti eftir í nokkrar vikur.
Hefði daman á kassanum ekki fengið sitt kaffihlé akkúrat á þessum tíma þá er enn óvitað hvað hefði getað gerst því tappinn á flöskunni var með öllu horfinn. Sá fannst inn í miðri versluninni löngu síðar og hafði þá flogið um 30-40 metra frá upphafsstað (og flaskan var undir afgreiðsluborðinu svo ekki komst tappinn beina leið á loft).
Fleiri verða þær ekki í bili enda nóg komið í þetta rit.
Haha.
Ég lenti einu sinni í því að vera í búð að kaupa mér sokkabuxur og g-strengi.. og vesalings pilturinn sem var að afgreiða varð svo vandræðalegur að hann ætlaði varla að ná þjófavörninni af.
Við það varð hann enn taugaveiklaðari og þegar honum tókst loks að ná þjófavörninni af þeim, dreif hann þetta bara ofan í poka.
Ég borgaði og labbaði út, en þegar heim var komið sá ég að hann hafði bara rukkað mig fyrir sokkabuxurnar... hamagangurinn var svo mikill að hann steingleymdi nærbuxunum!
Svona myndardama eins og þú... hver hefði ekki orðið svolítið stressaður... [glottir]