— GESTAPÓ —
Félagsrit:
Finngálkn
Fastagestur og  skriffinnur.
Saga - 2/12/04
Hefnd sakleysisins

Ekki sjá allir fagra tíma framundan, því er misskiptingu hamingjunnar viðhaldið. Viðbúið er að notast sé við sannleika í eftirfarandi frásögn sem fangar ögn af því sem sumir þola - eða ekki...

"Árið 1987 mun hafa verið það besta í sögu landsins, hamingju- og góðærisvísitalan rauk uppúr öllu valdi" - Einhvernveginn svona hljómaði þetta helvíti... Alltaf verið að tala um góðæri! - Ég skal segja ykkur hvernig árið 1987 var í minni raun og þáveru bróður míns heytins!

Ógeðið hafði verið nokkuð jafnt og svo sem ekki undan neinu að kvarta. Pabbi var í góðu formi og lamdi heimilisfólkið til hlýðni, en mætti þó í stimplun og fékk bætur, það var töggur í karlinum... Mamma passaði sig á því að eiga alltaf nóg lyftiduft og að svefnsvelta sig ekki, svo hún svaf messt alla mína barnæsku. Allur er varinn góður.

Þegar pabbi var að berja mig var gott að hverfa til annara staða svo að grátur Jóa (litla bróður míns), risti ekki jafn djúpt... Hann var bara 5 ára en ég var þó orðinn 10. En þetta voru fastir liðir.

Það var um sumarið sem okkur tveimur var refsað réttilega fyrir sakleysið og að kunna ekki að meta gott uppeldi.
Jói veiktist af kvefi - að við héldum. En kvefið reyndist krabbamein í beinmerg.
Ég átti enga félaga hvað þá vini, í skólanum og ættingjarnir höfðu fyrir löngu hætt að reyna að gera sig skiljanlega við þessa svokölluðu foreldra okkar Jóa. - Þess vegna var ég alltaf með Jóa í eftirdragi og var því nú oftast feginn því annars hefði ég sennilega sturlast ef ég hefði ekki haft hann til að hugsa um. Mamma svaf og reyndi annars slagið að stúta sér með pillum og pabbi meig og skeit á sig og passaði sig á því að þorna aldrei.
Jói litli var eina ástæðan fyrir því að ég skildi orðin fegurð og sakleysi.
Við Jói áttum góðar stundir saman þegar ég gat stolið af bótunum hans pabba til þess að fara með okkur í bíó og stundum dugði restin fyrir hamborgara. Amma sendi okkur stundum pening og þá notaði ég til þess að kaupa handa okkur bakkelsi sem var stundum það eina sem við höfðum að borða svo dögum skipti. Við áttum bara hvorn annan og ekkert annað.

Það hlaut því að vera rökrétt niðurstaða að Jói skildi deyja í lok nóvember eftir langar nætur á spítalanum. Þá fyrst svaf kerlingin ekkert en pabbi sveik ekki flöskuna. Þá var ég ný orðinn ellefu ára.
Tveimur vikum seinna var ég orðinn eign ríkisins og var að bíða eftir að komast til ömmu fyrir vestan. Einhver í stigaganginum hafði gert barnverndaryfirvöldum viðvart og amma átti að fóstra mig og gera úr mér mann - sem var óþarfi því ég hafði aldrei verið barn.
Auðvitað leið mér betur hjá ömmu þótt ég græti mig í svefn á hverri nóttu með mynd af Jóa litla undir bringunni.

Hjá ömmu náði ég að fanga þá litlu skólagöngu sem ég hlaut sem barn og unglingur. Amma dó svo rétt fyrir fermingu. 14 ára fór ég að vinna í fiski og leigði mér íbúð.
Mér gekk ekkert að vinna úr fortíðinn og var alltaf einn.

Í dag stend ég með haglara fyrir utan íbúðina hans pabba (mömmu tókst að stúta sér þegar ég var 17 ára og of dópaður af hatri til að sýna viðbrögð en nægilega hreinskilinn til þess að verða feginn) sem ég hef ekki komið inní síðan ég fór. Nú ætla ég að kveða niður fortíðardrauga og gera upp við guð og menn ...

   (47 af 70)  
2/12/04 07:02

B. Ewing

Finngálknið virðist hafa opnað sig verulega [ljómar upp] Hinsvegar valda lokaorðin verulegum vonbrigðum, þar er á ferð annað en heilbrigði og veraldarleg rökhugsun. Að stúta, meiða, kála eða buffa einhvern er og hefur aldrei verið lausn nokkurs manns. Talaðu fyrst við þá sem hafa reynslu af slíku, heimsæktu Hraunið og gæsluvarðhald Lögreglunnar og kannaðu hver reynsla annara er áður en róttækar yfirborðhreinsanir fara fram.
Eina leiðin er hjálp, hjálp annara til beina þér á þá braut að gera rétt og veita þér stuðning á erfiðum tímum.

Allir eiga slæmar minningar, enginn er undanskilinn.

Þú hefur þegar tekið fyrsta skrefið með að skrifa um minningarnar og hvað þig LANGAR að gera. skrifa meira, vinna meira í hugsunum sínum en gera sem allra allra minnst þar til allt er komið á hreint. Vonbrigði lífsins eru fjölmörg, ekki skapa fleiri vonbrigði..

2/12/04 07:02

Vímus

13. janúar 2005
Vímus

Kæri vinur!
Þetta er óskemmtilegur draumur og örugglega ógeðfelt að vakna upp af slíkum. Ég les enga óra um brenglaða kynhvöt úr þessum draumi. það fyrsta sem hvarflar að mér er að þú hafir fyrr á lífsleiðinni orðið fyrir óskemmtilegri lífsreynslu sem þú hefur ekki enn náð að vinna úr. En ég er nú bara ruglaður dóphaus sem veit auðvitað ekkert um mannlegt eðli.
Óska þér alls góðs.

Ég læt það sem ég skrifaði 13. jan. fylgja með og hef í raun engu við það að bæta. Ég vil bara ítreka að þú verður að vinna úr þessu. Fyrr öðlastu engan frið. Það fór hrollur um mig við lesturinn og margt rifjaðist upp.
Gangi þér vel!

2/12/04 07:02

Þarfagreinir

Með þínum eigin orðum: Éttu þinn eigin skít og drepstu...

Drullastu svo til að athuga þinn gang hérna, mannfýla.

2/12/04 07:02

Smábaggi

Eins og vanalega geri ég mér ekki grein fyrir hvort þú sért með svona ömurlega sjúka kímnigáfu eða meinir eitthvað í skrifum þínum af alvöru. Samt hallast ég ævinlega að fyrri kostinum.

2/12/04 07:02

Heiðglyrnir

Finngálkn minn það er ekki hægt að lesa þennan pistil þinn án þess að finna fyrir reiði þinni og djúpu sorg. Ekki veit Riddarinn eftir allt sem á undan er gengið, hvort að allt sem hér stendur er heilagur sannleikur, en skrifar hér á eftir eins og svo sé.
Ef málum er svo komið að þig þyrstir svona í eftirtekt, já taktu eftir Finngálkn ekki hefnd, heldur til að eftir þér og örlögum þínum verði tekið, þá verður bara svo að vera, ekkert getur komið í veg fyrir það.
Það að hlaupa til með haglabyssu og skjóta föður sinn, til að kveða hljóðs sínum örlögum, er ein leið til að komast á forsíður blaðanna í einn dag, og drattast síðan í gegnum lífið með það í ofanálag á bakinu, vist í fangageymslum ónýtt mannorð og hver veit hvað.
Heldur Finngálkn í alvöru talað að þessari mannleysu sem hann er að tala um að drepa líði vel. Ónei ekki aldeilis ekki eina sekúndu, sjálfsagt værir þú að gera honum hinn mesta greiða með því að losa hann undan þessu ömurlega lífi sem að hann lifir.
Viltu það, skuldar þú honum greiða, hverjum skuldar Finngálkn, hann skuldar sjálfum sér að eiga líf og framtíð, hættu þessu snuðri í rassgati fortíðarinnar, og rektu nefið framan í framtíðina, lifðu af öllum kröftum fyrir þig og fyrir bróðir þinn sem ekki fékk að lifa, ef hann hefði lifað en ekki þú hefðir þú viljað að hann væri í þínum sporum núna, það er ekki trúlegt.
Lifðu þínu lífi eins og þú hefðir viljað að hann lifði sínu.

2/12/04 01:00

Hermir

Sjálfsköpuð hamingja er ekki instant lausn, mun fremur hverfult og fráhverft ástand sem þarf mikla athygli og alúð. Láttu ekki allar stærri ákvarðanir ráðast af fortíðardraugum. Lifðu í núinu og horfðu fram á við, ekki sökkva þér í þátíðar-þunglyndi.

2/12/04 01:01

Nafni

Rock on!

2/12/04 01:01

Gvendur Skrítni

Ég vil benda á að þetta félagsrit er flokkað sem saga [bendir]

2/12/04 01:01

Blíða

Mér finnst þetta meira að segja frekar góð saga...

2/12/04 01:01

Heiðglyrnir

Vil benda á að það gæti staðið fyrir mín saga, skrifaði sjálfur sanna "sögu" úr lífi mínu fyrir stuttu.
En hvað um það Gvendur minn Skrítni, þó að ekki hefði verið nema 0,00001% líkur á að eitthvað væri til í þessu öllu saman og svör okkar hugsanlega haft eitthvað að segja fyrir viðkomandi, þá hefði það verið næg ástæða til að svara.
Afskipta og skeytingaleysi hefur drepið fleiri í þessum heimi en nokkurt vopn, í þeim tilvikum hefðu hugsanlega nokkur orð, það að einhverjum sé ekki sama gert kraftaverk, þakka samt ábendinguna.
*******************************************************
F inngálkn minn viltu gera svo vel að hafa skýrari línur í þessum málum í framtíðinni, koma síðan við hérna og biðja þetta fólk, sem er búið að gera sig að fíflum í nafni þess að vera ekki sama um þig afsökunar.

Finngálkn:
  • Fæðing hér: 10/8/04 21:26
  • Síðast á ferli: 17/8/16 00:18
  • Innlegg: 277