A.t.h Eftir farandi er aðeins skrifað sem dægradvöl.

Afstæðiskenning Einsteins er gróft Dæmi um óþurft ofmikilar starfræði við uppbyggingar lögmála er varða alheiminn og sönnun þess sem Aristóteles sagði um ofnotkun hennar. En hann sagði að of mikið af henni myndi leiða manninn út fyrir það mannlega. Ég er þeirrar trúar að ekkert sé í raun afstætt. Ég fæ þá niðurstöðu vegna þess að ég er ekki að láta vanþekkingu mína þvælast fyrir mér m.ö.o ég veit nógu lítið til að getað hafnað henni með skynsamlegum rökum. En hér ætla ég að færa rök fyrir að of notkun algildra kennisetninga, eins og fullyrðinga um afstæði eins eða hins, sama hvaða nafni þær nefnast, sé mannkynninu beinlínis háskalegar sé litið til framaþórunnar þess, þar sem [maðurinn] fær þar tækifæri til þess að slá niður vilja frjálsra hugsuða til að rannsaka til hlítar flókinn viðfangsefni með notkun þeirra og gefur sér að endanleg niðurstaða hinna og þessara minni sem stærri viðfangefna sé t.d „afstæði“. Sökum þess verða viðfangsefnin órannsakanleg fyrirbæri í skjóli slíkra „óhagganlega lögmála“ sem kennisetning afstæðishyggjunnar er talinn vera af vitrum sem óvitrum, menntuðum sem ómenntuðum. Hver kannast ekki við það að hafa heyrt fullyrt þegar flóknum viðfangsefnum er haldið á lofti, og enginn skynsamleg rök eru fyrirliggjandi á tiltekinni stund, að viðfangsefnið sé afstætt og þá án þess að nokkrum skynsamlegum rökstuðningi sé haldið uppi fullyrðingunni til stuðnings! Annað en að það sé „afsætt“. Oft er slíkum alhæfingum kastað fram fyrir skjöldu (sem blautri tusku) af aðilum er ekki hafa nennu (þolinmæði) eða skilinning á mætti röklegarar hugsunar eða menntun í meðferð viðurkenndra vísindalegraðferða.

Þegar slíku er haldið fram án þess að færð séu fullgild rök fyrir upphrópunni má skilja það sem ásetning til að drepa niður með henni úrvinnslu viðfangsefnisins á dróma. Og vegna þess að sjákrafa gangast menn við, sökum vankunnáttu sinnar, að þeim eru takmörk sett í heiminum og sjá því fyrir sér í toppstykkinu málið fuðra upp og dreifast í allar áttir í ómælisvíddum hugans eða sjá málið lokast með þeim kenningum sem fleygt er fram í það eða hitt skiptið .

Það var nú einu sinni Einstein, Alberts er bar Afstæðiskenningu sína í heiminn árið 1905 byggða á hugmyndum honum eldri manna og vilja margar meintar „skynsemisverur“ í sakleysi sínu gleypa þann öngull ofanný maga og trúa án gagngríninnar hugsunar að slíkt hið sama eigi við um einfaldari viðfangsefi sem oft vel sé mögulegt að fá í ásættanlega niðurstöðu í formi fasts mótaðrar hugsunar og/eða kenninga byggða á viðurkenndum vísindalegum og/eða hugmyndarfræðilegum aðferðum.

Svo rökræða megi viðfangsefni og að mannskepnunni sé það mögulegt að halda áfram við vísinda- og hugmyndalega framþróun sem er henni aðeins til heilla ef til framtíðar litið verður að steypa afstæðiskenningunni af stóli, allt svo um stundar sakir, eða þar til að fastur punktur finnst í veröldinni.

Vegna þess að ef óútskírt fyrirbæri er sagt „afstætt“ og ekki talið vert að það sé tekið upp að nýju og að því sé gerð önnur atlaga af endurnýjum huga með þrótt mettum af von og trú um skynsamlega niðurstöðu með úrvinnslu þætti hugans að fullu starfandi við að greina ólíka þætti viðfangsefnisins, án hættulegra alræðishugmynda um afstæði næstum hverz sem er er mannskepnan glötunarinnar veg.

Þess vegna má helst ekkert endanlega fyrirfram setja af og/eða dæma órannsakanlegt, án nákvæmrar rannsóknar á eiginleikum viðfangsefnisins framkvæmdri af hreinni skynsemisveru án trúar á fyrirfram ákveðna niðurstöðu með hliðsjón af kennisetningum sem afstæði er sem einungis skapa tómarúm í vísindunum sem allri heilbrigðri vitiborinni umræðu. [Það sama gildir um dóma manna um aðra menn [ef umrædd summa er smættuð niður í siðfræði í samskiptum manna á milli] .

Heimurinn skal verða rannsakaður af mönnum og má hann ekki láta kenningar um afstæði hans, eða hvers sem er, þvælast fyrir sér við framkvæmd þeirra rannsókna í framtíðinni.

Höfundur þessarar skoðana hefur frekari útskýringar máli sínu til stuðnings en sér sér ekki kleift vegna vandraðargangs og vankunnáttu við að setja þær myndrænt upp á netið á þessari gefinni stundu.

Mín rök: Eftir farandi „gátur“ eru fengnar af vísindavef hi.is

Hreyfingarlögmál afstæðiskenningarinnar skipta fyrst og fremst máli fyrir agnarsmáar eindir sem hreyfast næstum eins hratt og ljósið. Árekstrar slíkra agna eru mikið rannsakaðir af eðlisfræðingum og sýna að afstæðiskenning Einsteins er „hárnákvæm“. Í einu slíku mælitæki þar sem tíu þúsund árekstrar verða á sekúndu má því segja að kenningin sé prófuð tíu þúsund sinnum á sekúndu.
Fengið á :http://www.visindavefur.hi.is/svar.asp?id=115

Sé þetta atriði litið með skynsemina að leiðarljósi sést að það er vart hægt að segja það afstætt að umræddar agnir lendi í árekstri 10.000 sinnum á sek heldur að um hlut af eðli þeirra sé að ræða er þær ferðast um alheiminn og að þá sé það orðið skiljanlegt mannskeppunni að slíkt sé í eðli ljóseinda á ferð sinni milli A til B. Þetta eru agnir og þær geta vart búið yfir skynsemi og því vart getað forðast árekstra. Svona heilbrigð skynsemi segir mér að svo.

Og svo eru þessi rök gefin fyrir því að eitt eða hitt sé afstætt

(Ef A og B eru tveir menn sem hreyfast innbyrðis (ef að mennirnir hreifast innbyrðis eru þeir báðir á hreyfingu ef skilja má settinguna innbyrðis eins og þegar að sagt sé að bræður berjist innbyrðis) með föstum hraða þá er ókleift að ákvarða hvor er „raunverulega“ kyrr og hvor er „raunverulega“ á hreyfingu.)

Þetta er of gamalt til að fá staðist í þeim heimi sem við lifum í dag þar sem vísindi og tækni hefur fleygt svo mikið fram, sem við öll vitum auðvitað.

Því þar sem maðurinn hefur tæknina sér til aðstoðar í veruleikanum mætti setja hana hér inn við laus þessarar þrautar á þann einfalda hátt að setji maðurinn einhverskonar mæli tæki á þá staði sem umræddir menn er á er til að fylgjast með ferli þeirra verður auðvelt að sjá hvor þeirra er á hreyfingu og hvur ekki, og má hafa eins mikið af þeim [mælitækjunum] og mönnum listir.

Og í gamla tímanum mætti fylgjast með mönnunum tveim og skrásetja hegðun þeirra og ferli og pósta á milli upplýsingarnar til að glöggva sig á ferð þeirra.

Og það er allt á hreyfingu í alheiminum eins og ferð þessara agna segir til um og ástæða árekstra þeirra var væntalega sú að þær voru á hreyfingu og að jafnvél við árekstur við hvor aðra héldu þær áfram að hreifast. Líkami minn er t.d á stöðugri hreyfingu hver einasta fruma.